ตัวกรองผลการค้นหา
แหม
หมายถึง[แหฺม] ว. เสียงที่เปล่งออกมาให้รู้สึกว่าเป็นการแปลกเป็นต้น.
อนิจจัง,อนิจจัง,อนิจจา
หมายถึง[อะนิด-] อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความสงสารสังเวชเป็นต้น.
อุย,อุย,อุ่ย
หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บเช่นถูกหยิก, อูย ก็ใช้.
เอ้อเฮอ
หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความพิศวงหรือประหลาดใจเป็นต้น.
เอ๊ะ
หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความฉงน ไม่เข้าใจ หรือไม่พอใจ เป็นต้น.
อุบ๊ะ
หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจหรือประหลาดใจเป็นต้น, บ๊ะ ก็ว่า.
ไฮ้
หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความประหลาดใจหรือเพื่อห้ามปรามขัดขวางเป็นต้น.
อุทาน
หมายถึงน. เสียงหรือคำที่เปล่งออกมาเวลาตกใจ ดีใจ หรือเสียใจ เป็นต้น; ในไวยากรณ์เรียกคำหรือเสียงที่เปล่งออกมาเช่นนั้นว่า คำอุทาน. (ป., ส.).
กล่องเสียง
หมายถึงน. อวัยวะสำคัญในการเปล่งเสียงพูด ตั้งอยู่บริเวณส่วนบนของหลอดลม.
สธุสะ,สาธุสะ
หมายถึงคำเปล่งขึ้นก่อนกล่าวคำอื่น เพื่อขอความสวัสดิมงคลอย่างเดียวกับคำ ศุภมัสดุ.
เส้นเสียง
หมายถึงน. แผ่นเอ็นบาง ๆ ที่อยู่ในกล่องเสียง เป็นส่วนสำคัญในการเปล่งเสียง.
โอหนอ
หมายถึง(กลอน) อ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อแสดงความรำพึงในเวลาดีใจหรือเสียใจ.