ตัวกรองผลการค้นหา
ก้มหน้า
หมายถึง(สำ) ก. จำทน เช่น ต้องก้มหน้าทำตามประสายาก.
ล่อหน้า
หมายถึงก. โผล่หน้ามาพอให้เห็น เช่น มีการมีงานเขาล่อหน้ามาเดี๋ยวเดียวก็ไป.
วางหน้า
หมายถึงก. ตีหน้า เช่น วางหน้าไม่สนิท วางหน้าเก้อ ๆ.
หน้าขบ
หมายถึงดู หน้าร่าหุ์, หน้าราหู.
หน้าเจี๋ยมเจี้ยม
หมายถึงว. วางหน้าไม่สนิท มีอาการเก้อเขิน.
หน้าเฉย
หมายถึงว. มีสีหน้าแสดงความไม่รู้สึกยินดียินร้าย หรือไม่สนใจใยดีต่อสิ่งหรือเหตุการณ์ใด ๆ.
หน้าเชิด
หมายถึงน. หน้าที่เงยขึ้น. ว. อาการที่คอตั้งเงยหน้าแสดงความเย่อหยิ่งหรือภาคภูมิใจเป็นต้น เช่น เขานั่งรถยนต์คันใหญ่ทำหน้าเชิด.
หน้าซีก
หมายถึงน. หน้าด้านข้าง (เห็นตาและหูข้างเดียว).
หน้าแดง
หมายถึงน. หน้าเต็มไปด้วยเลือดฝาดเพราะความกระดากอายหรือโกรธเป็นต้น.
หน้าถอดสี
หมายถึงว. มีสีหน้าแสดงความผิดหวังหรือตกใจเป็นต้น, หน้าเผือด หรือ หน้าเผือดสี ก็ว่า.
หน้าหงาย
หมายถึงว. อาการที่หน้าเงยแหงนขึ้น เช่น เขาถูกชกหน้าหงาย; โดยปริยายหมายถึงอาการที่ถูกว่าย้อนกลับมาจนเสียหน้า เช่น ตั้งใจจะไปขอยืมเงินเขา เขาบอกว่าหนี้เก่าก็ไม่ได้ชำระยังจะมาขอยืมอีก เลยต้องหน้าหงายกลับมา; ที่ผิดไปจากที่คาดหวังไว้มาก เช่น เขาคุยว่าสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้แน่ ๆ แต่พอประกาศผลแล้วไม่ได้ ก็หน้าหงายกลับมา.
หน้าเหี่ยว
หมายถึงน. หน้าที่ไม่เต่งตึง, โดยปริยายหมายความว่า ไม่สมปรารถนา เช่น ขอสตางค์แม่ไม่ได้ก็หน้าเหี่ยวกลับมา.