ตัวกรองผลการค้นหา
ขลึง
หมายถึง[ขฺลึง] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ว. เล่น เช่น พูดขลึง ว่า พูดเล่น.
รำพัด
หมายถึง(ปาก) ก. เล่นไพ่ไทย.
ซุกซน
หมายถึงว. ซนนอกลู่นอกทาง, ซอกแซกเล่น.
ต้องเต
หมายถึงน. ชื่อการเล่นของเด็กอย่างหนึ่ง, จ้องเต ก็ว่า.
พวยน้ำ
หมายถึงน. นํ้าที่พุ่งเป็นลำขึ้นไปในอากาศเนื่องจากลมงวง, นาคเล่นนํ้า ก็ว่า.
เอาจริง
หมายถึงว. เอาแน่, ไม่ล้อเล่น.
ทีเล่นทีจริง
หมายถึง(สำ) ก. แสร้งทำเล่น ๆ หรือล้อหลอกเป็นการลองเชิง แต่เมื่อเห็นเขาเผลอตัวหรือไม่ว่าก็เอาจริง, เล่นก็ได้ จริงก็ได้.
คู่ขา
หมายถึงน. คู่เล่นการพนันที่หย่ากันคือไม่เอาเงินกัน, คู่แสดงหรือคู่เล่นที่เข้ากันได้ดี.
รับหน้าเสื่อ
หมายถึงก. ทำหน้าที่เป็นหัวเบี้ย เช่นในการเล่นถั่วโปซึ่งสมัยก่อนมักปูเสื่อลำแพนเล่นกัน.
อีแก่
หมายถึงน. ชื่อการเล่นไพ่อย่างหนึ่ง. ไพ่อีแก่
กระดานโต้คลื่น
หมายถึงน. กระดานที่มีลักษณะแคบและยาว ใช้เล่นบนคลื่นโดยผู้เล่นยืนทรงตัวบนแผ่นกระดานแล้วให้คลื่นหนุนเคลื่อนไป. (อ. surfboard), เรียกการเล่นเช่นนั้นว่า การเล่นกระดานโต้คลื่น. (อ. surf-riding).
มือตก
หมายถึงว. เสื่อมความสามารถลง เช่น หมู่นี้เล่นบิลเลียดมือตกไป, เสื่อมความนิยม เช่น เขียนหนังสือมือตกไป, เสียมากกว่าได้ในการเล่นการพนัน เช่น ตอนนี้เขาเล่นไพ่กำลังมือตก.