ตัวกรองผลการค้นหา
หินดินดาน
หมายถึงน. หินชั้นซึ่งประกอบด้วยอะลูมิเนียมซิลิเกตกับแมกนีเซียมซิลิเกต มีเนื้อละเอียดมาก บี้กับนํ้าแล้วเหนียวติดมือ.
หินดินสอพอง
หมายถึงน. ชอล์ก. (ดู ชอล์ก ๑).
หินแลง
หมายถึงน. หินชนิดหนึ่ง เมื่ออยู่ใต้ดินมีลักษณะอ่อน แต่ถูกลมแล้วแข็ง มีสีแดงอย่างอิฐเผา และเป็นรูพรุนเหมือนไม้เพรียงกิน, ศิลาแลง ก็เรียก.
หินอ่อน
หมายถึงน. หินปูนชนิดที่ขัดแล้วผิวจะเป็นมัน.
เหินหาว
หมายถึงก. บินหรือเหาะไปในอากาศในระยะสูง.
กระทงเหิน
หมายถึงน. ไม้ขวางเรืออันที่สุดของหัวเรือหรือท้ายเรือ, หูกระต่าย ก็เรียก; ขื่อกระดูกเชิงกราน.
กระทายเหิน
หมายถึงดู มหาหงส์
ชิวหินทรีย์
หมายถึงน. ลิ้นซึ่งเป็นใหญ่ในการลิ้มรส. (ป. ชิวฺหา + อินฺทฺริย).
บังเหิน
หมายถึงก. เหาะ, บิน.
แม่หินบด
หมายถึงน. แท่งหินสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีร่องด้านข้างโดยรอบ สำหรับบดยา, คู่กับ ลูกหินบด.
สูงชั่วนกเขาเหิน,สูงเท่านกเขาเหิน
หมายถึง(สำ) ว. สูงระดับที่นกเขาบิน.
หิน
หมายถึงก. หัน, ผัน หรือ ผิน ก็ว่า.