ตัวกรองผลการค้นหา
วสันตฤดู
หมายถึงน. ฤดูใบไม้ผลิ, ฤดูวสันต์ ก็ว่า.
วินาศสันติ
หมายถึง[วินาด-] ก. จงพินาศ, จงฉิบหาย, เป็นคำแช่งที่ออกเสียงเพี้ยนมาจากคำลงท้ายในคาถาอาคมที่เป็นภาษาบาลีว่า วินสฺสนฺตุ.
เวสสันดร
หมายถึงน. พระนามพระโพธิสัตว์ชาติที่ ๑๐ ในทศชาติ, โดยปริยายหมายถึงผู้ที่มีใจกว้างขวางชอบให้ของแก่ผู้อื่นอย่างไม่มีขอบเขตจำกัด เช่น ใจกว้างเหมือนพระเวสสันดร มีอะไรให้เขาหมด. (ป.).
สันเดก
หมายถึง(โบ) น. สันติกะ, สำนัก. (ป. สนฺติก).
สันโดษ
หมายถึง[-โดด] น. ความยินดีหรือพอใจเท่าที่ตนมีอยู่หรือเป็นอยู่ เช่น เขาถือสันโดษ. (ปาก) ก. มักน้อย เช่น เขาเป็นคนสันโดษ. (ส. สํโตษ; ป. สนฺโตส).
สันต์
หมายถึงว. เงียบ, สงบ, สงัด. (ป.; ส. ศานฺต).
สันตะปาปา
หมายถึงน. ผู้เป็นประมุขคริสต์ศาสนา นิกายโรมันคาทอลิก, โป๊ป ก็เรียก.
สันติวิธี
หมายถึงน. วิธีที่จะก่อให้เกิดความสงบ เช่น เจรจาสงบศึกโดยสันติวิธี.
สันถัต
หมายถึงน. ผ้าที่พระภิกษุรองนั่ง. (ป. สนฺถต ว่า ปูแล้ว, ลาดแล้ว).
สันทัสนะ
หมายถึง[สันทัดสะนะ] น. การแสดง, การชี้แจง. (ป. สนฺทสฺสน).
สันทาน
หมายถึงน. สายป่าน, เชือก, เครื่องผูกพัน. (ป., ส.).
สันนิธิ
หมายถึงน. การสะสม, การรวบรวม; ที่ใกล้, ที่ต่อหน้า. (ป., ส.).