ตัวกรองผลการค้นหา
ลคุฑ,ลคุฬ
หมายถึง[ละคุด, ละคุน] น. ไม้ตะบอง. (ส. ลคุฑ; ป. ลคุฬ).
หลอ
หมายถึงว. ใช้ประกอบกับคำ เหลือ เป็น เหลือหลอ หมายความว่า หลงเหลืออยู่ เช่น รถชนกันอย่างนี้ จะมีอะไรเหลือหลอเล่า, ถ้าใช้ในความปฏิเสธหมายความว่า หมดเกลี้ยง เช่น กินเสียจนไม่มีอะไรเหลือหลอ; เรียกฟันที่มีช่องว่างระหว่างฟันซึ่งเกิดจากฟันหลุด กร่อน หรือหักจนถึงโคนฟันเป็นต้น ว่า ฟันหลอ.
บาดแผล
หมายถึงน. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะถูกตีฟันทิ่มแทงเป็นต้น.
มิคสัญญี
หมายถึงน. ชื่อยุคหนึ่งที่มีแต่รบราฆ่าฟันเบียดเบียนกัน. (ป.).
จวก
หมายถึงก. สับหรือฟันโดยแรงด้วยจอบเป็นต้น, (ปาก) โดยปริยายหมายถึงตี ฟัน ชกต่อยผู้อื่นโดยแรง หรือว่าร้ายด้วยวาจา.
เลื่อยวงเดือน
หมายถึงน. ชื่อเลื่อยชนิดหนึ่ง ลักษณะเป็นแผ่นกลม มีฟันอยู่โดยรอบ.
โจม
หมายถึงก. โถมเข้าไป, กระโดดเข้าไป, เช่น โจมจับ โจมฟัน.
ประหรณ์
หมายถึง(แบบ) น. การตี, การฟัน, การทำร้ายด้วยอาวุธ; อาวุธ. (ส. ปฺรหรณ).
เว่อ
หมายถึงว. เบ้อ เช่น ถูกฟันแผลเว่อ; ชัด เช่น เห็นกระดูกขาวเว่อ.
ศัสตร,ศัสตร-
หมายถึง[สัดตฺระ-] น. ศัสตรา, ของมีคมเป็นเครื่องฟันแทง. (ส.).
คลอน
หมายถึง[คฺลอน] ว. เคลื่อนไปมาได้ในที่บังคับ เช่น ฟันคลอน. (อะหม คอน ว่า เคลื่อน).
วงเดือน