ค้นเจอ 57 รายการ

ผู้ต้องหา

หมายถึง(กฎ) น. บุคคลผู้ถูกหาว่าได้กระทำความผิด แต่ยังมิได้ถูกฟ้องต่อศาล.

พรรเหา

หมายถึง[พัน-] ว. มาก, ยิ่ง, พันเหา ก็ใช้ เช่น คือ เทพเพียงพันเหา. (สมุทรโฆษ).

พาหะ,พาหะ,พาหา

หมายถึงน. แขน. (ดู พาหุ). (ป., ส.).

ยัดข้อหา

หมายถึงก. ยัดความผิดให้แล้วตั้งข้อหา.

ลีฬหา

หมายถึง[ลีนหา] น. การเยื้องกราย; (แบบ) ความงาม, ความสง่า. (ป.).

สายเหา

หมายถึงน. สายเชือกหรือหนังที่รั้งอานหรือเบาะม้า แล้วมาโยงกับโคนหางม้า.

โหยหา

หมายถึงก. คร่ำครวญถึงบุคคลผู้เป็นที่รักซึ่งพลัดพรากจากไปเป็นต้น.

ให้หา

หมายถึงก. เรียก, บอกให้ไปหา.

เหา,เหา,เหาฉลาม,เหาทะเล

หมายถึงดู ติด ๓.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ