ค้นเจอ 125 รายการ

พลวก

หมายถึง[พฺลวก] ก. อาการที่ข้าวทะลักออกมาจากหม้อพร้อมกับน้ำข้าวในเวลาเช็ดหม้อข้าว เรียกว่า ข้าวพลวกจากหม้อ, อาการที่ดินยุบลงเพราะไม่แน่น เช่น ดินพลวกลง.

ตุมพะ

หมายถึง(แบบ) น. ชื่อมาตราตวงอย่างโบราณ; หม้อนํ้ามีพวย. (ป.; ส. ตุมฺร).

หม้อหนู

หมายถึงน. หม้อดินขนาดเล็กสำหรับต้มน้ำกระสายยาเป็นต้น.

ทะลุ

หมายถึงก. เกิดเป็นรูหรือทำให้เป็นรูถึงอีกข้างหนึ่ง. ว. ที่เป็นรู เช่น หม้อทะลุ.

ค่อน

หมายถึงว. มากกว่าครึ่ง, เกือบเต็ม, เช่น ข้าวค่อนหม้อ นั่งคอยมาค่อนวัน.

วรากะ

หมายถึง(แบบ) น. ตุ่ม, ไห, หม้อนํ้า. ว. น่าเวทนา, น่าสงสาร. (ป., ส.).

ฝาละมี

หมายถึงน. สิ่งที่ปิดปากหม้อดินที่เป็นหม้อข้าวหม้อแกง; เรียกส่วนพระเจดีย์ที่เป็นฐานรองรับปล้องไฉนของเจดีย์ทรงกลมหรือทรงลังกา คล้ายฝาละมี ว่า บัวฝาละมี.

ภฤงคาร

หมายถึง[พฺริง-] น. หม้อนํ้า, เต้านํ้า. (ส.; ป. ภิงฺคาร).

กมณฑลาภิเษก

หมายถึง[กะมนทะ-] (แบบ) น. หม้อนํ้าสรง เช่น อนนเต็มในกมณฑลาภิเษก. (ม. คำหลวง มหาราช). (ป., ส. กมณฺฑลุ = หม้อนํ้า + ส. อภิเษก = รด).

กบ

หมายถึงว. เต็มมาก, เต็มแน่น, เช่น ข้าวกบหม้อ มะพร้าวมีลูกกบคอ.

จับเจี๋ยว

หมายถึงน. หม้อดินเล็ก ๆ มีพวยและที่จับสำหรับต้มนํ้า. (จ.).

ขลุกขลัก

หมายถึงว. ติดกุกกักอยู่ในที่แคบ, ติดขัด, ไม่สะดวก, เสียงดังอย่างก้อนดินกลิ้งอยู่ในหม้อหรือในไห.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ