ตัวกรองผลการค้นหา
เสียงหลง
หมายถึงน. เสียงที่แผดดังผิดปรกติ เช่น เธอตกใจร้องจนเสียงหลง; เสียงที่ผิดระดับเสียงดนตรี เช่น เขาเป็นนักร้องไม่ได้ เพราะร้องเสียงหลงอยู่เสมอ.
ต้นบท
หมายถึงน. คนบอกบทให้คนรำรู้ว่าจะรำอย่างไร หรือให้คนร้องรู้ว่าจะร้องอย่างไร.
รถบุปผชาติ
หมายถึงน. รถที่ใช้ดอกไม้สดประดับให้เป็นรูปต่าง ๆ.
โอ๊ก
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงไก่ร้อง; อาการที่แสดงว่าเหลืออดเหลือทน เช่น ของแพงจนคนร้องโอ๊ก.
ทวอย
หมายถึง[ทะ-] น. ชื่อเพลงร้องรำอย่างหนึ่ง.
อภิรุต
หมายถึงน. เสียง, เสียงร้อง. (ป., ส.).
เลือดแดง
หมายถึงน. เลือดที่เม็ดเลือดแดงมีออกซิเจนมาก มีสีแดงสด.
ซ้อง
หมายถึงก. ร้องพร้อม ๆ กัน, ร้องสรรเสริญ, บางทีใช้ว่า ซ่อง; ระดมกัน, ทำพร้อม ๆ กัน เช่น ซ้องหัตถ์.
วิรวะ,วิราวะ
หมายถึง[วิระ-] น. การร้อง, การเปล่งเสียง, การตะโกน; เสียงเกรียวกราว, เสียงเรียกร้อง. (ป., ส.).
ซะซร้าว
หมายถึง[-ซ้าว] (กลอน) ว. เสียงร้องเซ็งแซ่.
ซะซอเซีย
หมายถึง(กลอน) ว. เสียงนกร้องจอแจ.
รื้อร่าย
หมายถึงน. ชื่อทำนองเพลงร้องอย่างลำนำ.