ค้นเจอ 136 รายการ

อาถรรพเวท

หมายถึง[อาถับพะเวด, อาถันพะเวด] น. ชื่อคัมภีร์ที่ ๔ ของพระเวท ส่วนใหญ่ประพันธ์ขึ้นภายหลัง แต่มีบางบทที่เก่ามากซึ่งนำมาจากฤคเวทก็มี. (ส.). (ดู เวท, เวท- ประกอบ).

ปะเสหรันอากง

หมายถึง[-หฺรันอากง] น. วังลูกหลวง. (ช.).

ลูกพี่ลูกน้อง

หมายถึงน. ญาติที่เป็นลูกของลุง ป้า น้า หรืออา.

อานิสงส์

หมายถึงน. ผลแห่งกุศลกรรม, ผลบุญ; ประโยชน์ เช่น อานิสงส์กฐิน. (ป. อานิสํส; ส. อานฺฤศํส, อานุศํส).

อาศุ

หมายถึงว. เร็ว, ไว, คล่อง. (ส.; ป. อาสุ).

อารัณย์

หมายถึงว. อยู่ในป่า, มีในป่า. (ป. อารญฺ; ส. อารณฺย).

อารัญ

หมายถึงว. อยู่ในป่า, มีในป่า. (ป. อารญฺ; ส. อารณฺย).

อาว

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. อาผู้ชาย, น้องชายของพ่อ.

อารัญญิก,อารัณยกะ,อารัณยกะ

หมายถึง[-รันยิก, -รันยะกะ] ว. เกี่ยวกับป่า, เกิดในป่า, มีในป่า. (ป. อารญฺก; ส. อารณฺยก).

อาราธน์,อาราธนา

หมายถึง[อาราด, อาราดทะนา] ก. เชื้อเชิญ, นิมนต์, อ้อนวอน, (ใช้แก่พระภิกษุสามเณรและสิ่งศักดิ์สิทธิ์); ขอ. (ป., ส.).

อาฬหก

หมายถึง[อาละหก] น. ชื่อมาตราตวงในบาลี คือ ๔ นาฬี เป็น ๑ อาฬหก; เสาตะลุง. (ป.; ส. อาฒก).

อาณัติ

หมายถึง[อานัด] น. ข้อบังคับ, คำสั่ง, กฎ, เครื่องหมาย; การมอบหมายให้ดูแลปกครอง เช่น อาณาเขตในอาณัติ ดินแดนในอาณัติ. (ป. อาณตฺติ).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ