ค้นเจอ 116 รายการ

วสันตฤดู

หมายถึงน. ฤดูใบไม้ผลิ, ฤดูวสันต์ ก็ว่า.

วินาศสันติ

หมายถึง[วินาด-] ก. จงพินาศ, จงฉิบหาย, เป็นคำแช่งที่ออกเสียงเพี้ยนมาจากคำลงท้ายในคาถาอาคมที่เป็นภาษาบาลีว่า วินสฺสนฺตุ.

เวสสันดร

หมายถึงน. พระนามพระโพธิสัตว์ชาติที่ ๑๐ ในทศชาติ, โดยปริยายหมายถึงผู้ที่มีใจกว้างขวางชอบให้ของแก่ผู้อื่นอย่างไม่มีขอบเขตจำกัด เช่น ใจกว้างเหมือนพระเวสสันดร มีอะไรให้เขาหมด. (ป.).

สันเดก

หมายถึง(โบ) น. สันติกะ, สำนัก. (ป. สนฺติก).

สันโดษ

หมายถึง[-โดด] น. ความยินดีหรือพอใจเท่าที่ตนมีอยู่หรือเป็นอยู่ เช่น เขาถือสันโดษ. (ปาก) ก. มักน้อย เช่น เขาเป็นคนสันโดษ. (ส. สํโตษ; ป. สนฺโตส).

สันต์

หมายถึงว. เงียบ, สงบ, สงัด. (ป.; ส. ศานฺต).

สันตะปาปา

หมายถึงน. ผู้เป็นประมุขคริสต์ศาสนา นิกายโรมันคาทอลิก, โป๊ป ก็เรียก.

สันติวิธี

หมายถึงน. วิธีที่จะก่อให้เกิดความสงบ เช่น เจรจาสงบศึกโดยสันติวิธี.

สันถัต

หมายถึงน. ผ้าที่พระภิกษุรองนั่ง. (ป. สนฺถต ว่า ปูแล้ว, ลาดแล้ว).

สันทัสนะ

หมายถึง[สันทัดสะนะ] น. การแสดง, การชี้แจง. (ป. สนฺทสฺสน).

สันทาน

หมายถึงน. สายป่าน, เชือก, เครื่องผูกพัน. (ป., ส.).

สันนิธิ

หมายถึงน. การสะสม, การรวบรวม; ที่ใกล้, ที่ต่อหน้า. (ป., ส.).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ