ตัวกรองผลการค้นหา
เกี๋ยง
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) ก. ขีดกา, ขีดไขว้.
พรากลูกนกลูกกา,พรากลูกนกฉกลูกกา
หมายถึง(สำ) ก. ทำให้ลูกพลัดพรากจากพ่อแม่.
กาลกิริยา
หมายถึง[กาละ-, กาน-] น. ความตาย เช่น ถึงซึ่งกาลกิริยา. (ป.).
กง
หมายถึงน. ปลามังกง. (ประถม ก กา ในจินดามณี).
นาสิก
หมายถึง(แบบ) น. จมูก. (ป., ส. นาสิกา).
กาลัญญู
หมายถึง[กาลันยู] น. ผู้รู้กาล. (ป.).
กากภาษา
หมายถึง[กากะพาสา] น. ชาติกา เช่น ลางมารนิรมิตอินทรีย์เศียรเป็นอสุรี และกายเป็นกากภาษา. (คำพากย์).
กาศิกพัสตร์
หมายถึงน. ผ้าเนื้อละเอียดมาจากแคว้นกาสี. (ส.).
กาลเทศะ
หมายถึง[กาละ-] น. เวลาและสถานที่; ความควรไม่ควร. (ส.).
กากณึก
หมายถึง[กากะหฺนึก] น. ทรัพย์มีค่าเท่าค่าแห่งชิ้นเนื้อพอกาพาไปได้; ชื่อมาตราเงินอย่างตํ่าที่สุด. (ป. กากณิกา).
คำเทียบ
หมายถึงน. แบบสอนอ่านที่แจกตามรูปตามมาตรา ก กา กง กน ฯลฯ เช่น ก กา กิ กี ฯลฯ เป็นคำเทียบของแม่ ก กา กง กัง กาง กิง ฯลฯ เป็นคำเทียบของแม่ กง.
สักกาย,สักกาย-
หมายถึง[-กายะ-] น. กายของตน. (ป.; ส. สฺวกาย).