ค้นเจอ 116 รายการ

เตก

หมายถึงก. ไสช้างให้เดิน, กะเตก ก็ว่า.

ประสัยห,ประสัยห-,ประสัยห์

หมายถึง[ปฺระไสหะ-, ปฺระไส] (แบบ) ก. ข่มขี่, ข่มเหง. (ส. ปฺรสหฺย; ป. ปสยฺห).

บังใบ

หมายถึงน. ชื่อกบชนิดหนึ่งสำหรับไสคิ้วไม้; การเพลาะริมไม้ให้ลึกลงไปจากผิวเดิมด้วยการใช้กบบังใบไส แล้วนำมาประกอบเป็นวงกบหรือวงกรอบของประตูหน้าต่าง, วิธีเพลาะไม้ให้สนิทเป็นแผ่นเดียวกัน ด้วยการใช้กบบังใบไสริมไม้ทั้ง ๒ แผ่นให้ลึกเท่า ๆ กัน แล้วนำมาประกบให้เป็นแผ่นเดียวกัน.

ย้อนเนื้อ

หมายถึงว. ลักษณะไม้ที่ไม่มีตา แต่เนื้อทวนไปทวนมา เลื่อยหรือไสกบได้ยาก มักเป็นไม้เนื้ออ่อน เช่น งิ้ว เรียกว่า ไม้ย้อนเนื้อ.

โอภาปราศรัย

หมายถึง[-ปฺราไส] ก. ทักทายด้วยความสนิทสนมเป็นกันเอง.

ไสย,ไสย-

หมายถึง[ไส, ไสยะ-] น. ลัทธิอันเนื่องด้วยเวทมนตร์คาถาซึ่งเชื่อว่าได้มาจากพราหมณ์ เช่น ถูกคุณถูกไสย.

เสือก

หมายถึงก. ไสไป, ผลักไป; สาระแน, (เป็นคำไม่สุภาพ).

ประสัยหาการ

หมายถึง[ปฺระไสหากาน] น. การข่มเหง.

ปักษกษัย

หมายถึง[ปักสะกะไส] น. การสิ้นปักษ์.

สัยน์

หมายถึง[ไส] น. สยนะ. (ป.; ส. ศยน).

ปสัยห,ปสัยห-,ปสัยหะ

หมายถึง[ปะไสหะ] (แบบ) ก. ข่มขี่, ข่มเหง. (ป.).

จึ้ง

หมายถึงน. เหล็กสำหรับไชรูอย่างหนึ่ง เช่น เกะกะกบไสไชเหล็กจึ้ง. (ขุนช้างขุนแผน). (ดิกชนารีไทย). (จ. จึ่ง ว่า เจาะ).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ