ตัวกรองผลการค้นหา
บรรสาร
หมายถึง[บัน-] (กลอน; แผลงมาจาก ประสาร) ก. คลี่ออก.
บรรหาน
หมายถึง[บัน-] ก. แสดง.
จาบัลย์
หมายถึง[-บัน] (แบบ) ก. หวั่นไหว, กระสับกระส่าย เช่น ดาลดับรงับจิตรจาบัลย์ เทียรทิพยสุคันธ ธรศมาโสรจโทรมสกนธ์. (ดุษฎีสังเวย); กำสรด, ร้องไห้คร่ำครวญ, สะอึกสะอื้น. (ส. จาปลฺย ว่า ความหวั่นไหว).
ฉัตรบรรณ
หมายถึง[ฉัดตฺระบัน] น. ต้นสัตบรรณ.
บรรณาคม
หมายถึง[บันนาคม] น. ห้องหนังสือ.
บรรณารักษศาสตร์
หมายถึง[บันนารักสะสาด, บันนารักสาด] น. วิชาที่ว่าด้วยการบริหารห้องสมุด.
บัณฑร,บัณฑร-
หมายถึง[บันทอน, บันทะระ-] ว. ขาวเหลือง. (ป. ปณฺฑุ; ส. ปาณฺฑร). (แผลงมาจาก บัณฑุ).
ปรัตยุตบัน,ปรัตยุบัน
หมายถึง[ปฺรัดตะยุดบัน, ปฺรัดตะยุบัน] น. ปัจจุบัน. (ส. ปฺรตฺยุตฺปนฺน; ป. ปจฺจุปฺปนฺน).
บัณณาส
หมายถึง[บันนาด] ว. ห้าสิบ. (ป. ปณฺณาส).
ประเสบัน,ประเสบันอากง,ประเสบันอากง
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. (ช.)
บัลลพ,บัลวะ
หมายถึง[บันลบ, บันละวะ] (แบบ) น. หน่อต้นไม้, กระโดงไม้ที่แตกออกใหม่, ใช้ว่า บัลลพ์ ก็มี. (ส. ปลฺลว).
ขับไม้บัณเฑาะว์
หมายถึง[-บันเดาะ] น. วิธีบรรเลงอย่างหนึ่ง; ชื่อเพลงไทยชนิดหนึ่ง.