ตัวกรองผลการค้นหา
ตระแบง
หมายถึง[ตฺระ-] (กลอน) ก. สะแบง, สะพาย, เช่น ตาวตระแบง.
น้ำอาบงัว
หมายถึงน. นํ้าฝนที่ตกชะดินไหลลงมา มีสีเหลืองเข้ม.
บงสุกูลิก
หมายถึงน. ผู้ใช้ผ้าบังสุกุลเป็นวัตร, เป็นชื่อธุดงค์ประการหนึ่งของภิกษุผู้ใช้ผ้าเฉพาะที่เก็บได้จากกองฝุ่นกองหยากเยื่อมาทำเป็นเครื่องนุ่งห่ม คือ ไม่ใช้ผ้าที่ชาวบ้านถวาย. (ป. ปํสุกูลิก).
บาทบงสุ์
หมายถึง[บาดทะ-] น. ละอองเท้า. (ป. ปาทปํสุ).
บุษบง
หมายถึง[บุดสะ-] (กลอน) น. ดอกไม้.
สบง
หมายถึง[สะบง] น. ผ้านุ่งของภิกษุสามเณร. (ข. สฺบ่ง).