ตัวกรองผลการค้นหา
กะบ่อนกะแบ่น
หมายถึงว. กระท่อนกระแท่น, ไม่เสมอทั่วกัน, ไม่เรียบเสมอกัน, เช่น ตัดผมกะบ่อนกะแบ่น ทาสีกะบ่อนกะแบ่น.
กะบัง
หมายถึงน. เครื่องมือจับสัตว์นํ้าชนิดหนึ่ง ใช้เสาหรือไม้ลำปักทางซ้ายและทางขวาเรียงกันเป็นลำดับ แล้วเอาเฝือกขนาบกับเสาทั้ง ๒ ข้าง อย่างเดียวกับจิบ แต่ระหว่างกลางทำร้านซึ่งสานด้วยไม้ไผ่ตลอดเป็นทางเพื่อให้ปลาเสือกตัวขึ้นแล้วเลื่อนตกลงไปในถุงอวนหรือตาข่ายที่ดักไว้ปลายทาง ต้องจับในเวลาที่นํ้าไหลเชี่ยว, กะบังรังเฝือก ก็ว่า.
หมายถึงน. ดอกไม้.
กะเบียน
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ถาดไม้ใช้เป็นสำรับ, กระบะ.
กะเบือ
หมายถึงน. เรียกครกดินหรือสากที่ตำข้าวเบือว่า ครกกะเบือ สากกะเบือ. (เพี้ยนมาจาก ข้าวเบือ).
กะปลกกะเปลี้ย
หมายถึง[-ปฺลก-เปฺลี้ย] ว. อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย, ไม่แข็งแรง.
กะปวกกะเปียก
หมายถึงว. อ่อนกำลังจนแทบไม่อาจทรงตัวได้ตามลำพัง, ปวกเปียก ก็ว่า.
กะปอม
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. กิ้งก่า. (ดู กิ้งก่า).
กะปั่น
หมายถึง(โบ) น. กำปั่น. (ตำนานอักษรไทย ของเซเดส์).
กะป้ำกะเป๋อ
หมายถึงว. เลอะ ๆ เทอะ ๆ, หลง ๆ ลืม ๆ, ป้ำเป๋อ หรือ ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ ก็ว่า.
กะเปียด
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Premna tomentosa Willd. ในวงศ์ Labiatae ลักษณะคล้ายต้นสัก แต่ใบเล็กกว่า รูปไข่หรือรี ปลายแหลมก้านยาว เนื้อไม้ละเอียด ใช้ทำประโยชน์ได้, พายัพเรียก สักขี้ไก่.
กะผลุบกะโผล่
หมายถึง[-ผฺลุบ-โผฺล่] ว. ผลุบ ๆ โผล่ ๆ.