ค้นเจอ 94 รายการ

หยิก

หมายถึงก. ใช้เล็บ ๒ เล็บตามปรกติเป็นเล็บนิ้วหัวแม่มือกับเล็บนิ้วชี้จิกลงไปที่เนื้อแล้วบิด, ใช้นิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้หนีบเนื้อแล้วบิด. ว. งอ, หงิก, ยู่ยี่, (ใช้แก่ผม ขน หรือใบไม้).

เปิก

หมายถึงว. ปอกหรือเลิกออก เช่น เล็บเปิก หนังเปิก.

ดอกเล็บ

หมายถึงน. รอยจุดขาว ๆ ที่เกิดบนเล็บ.

กระกรี๊ด

หมายถึง(กลอน) ว. เสียงกรีด ๆ ดั่งเสียงหญิงร้องด้วยความตกใจ เช่น แต่ร้องจนสุดสิ้นพระสุรเสียงสำเนียงกระกรี๊ดกรีด. (ม. ร่ายยาว กุมาร).

กราด

หมายถึง[กฺราด] น. เครื่องมือจับสัตว์นํ้าชนิดหนึ่ง ใช้ประกอบกับเรือ, บางถิ่นเรียกว่า กรีด หรือ เรือกรีด, เวลาจับสัตว์นํ้าใช้แจวไปตามฝั่งคลองหรือแม่นํ้า โดยให้ไม้สำหรับกรีดนั้นระไปในนํ้า.

กระจอก

หมายถึง(โบ) น. เล็บ เช่น กระจอกสอกายใหญ่หน้า เล็กลาน หล็อนแฮ. (ตำราช้างคำโคลง). (ข. กฺรจก ว่า เล็บ).

หมดเขี้ยวหมดงา,หมดเขี้ยวหมดเล็บ

หมายถึง(สำ) ก. หมดอำนาจวาสนา, สิ้นฤทธิ์, สิ้นเขี้ยวสิ้นเล็บ ก็ว่า.

กีบ

หมายถึงน. เล็บเท้าสัตว์บางชนิดในพวกกินหญ้าอย่างม้าและวัว.

เกา

หมายถึงก. เอาเล็บหรือสิ่งที่มีลักษณะคล้ายเล็บครูดผิวหนังเพื่อให้หายคันเป็นต้น, อาการที่สมอเรือครูดไปตามพื้นท้องน้ำ ไม่ยึดอยู่กับที่.

จุดหลัง

หมายถึงก. เอาเล็บจิกหรือกดตุ่มหรือผื่นที่หลังเพื่อแก้คันเป็นต้น.

นัข

หมายถึง(กลอน) น. เล็บ, นิ้วมือ เช่น ทศนัข. (ป., ส. นข).

กรงเล็บ

หมายถึงน. กลุ่มเล็บของแมวหรือนกเป็นต้นเมื่อขยุ้มเหยื่อ มีเค้าคล้ายกรง.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ