ตัวกรองผลการค้นหา
อุปนัย
หมายถึง[อุปะ-, อุบปะ-] น. วิธีการใช้เหตุผลที่ดำเนินจากส่วนย่อยไปหาส่วนรวม, คู่กับ นิรนัย. (อ. induction).
ตนัย
หมายถึง[ตะไน] (แบบ) น. ลูกชาย. (ป., ส.).
นัยน์ตา,นัยน์เนตร
หมายถึงน. ดวงตา.
นัยนา
หมายถึง[ไนยะ-] (กลอน) น. ดวงตา. (ป., ส. นยน).
นัยนามพุ
หมายถึง[ไนยะนามพุ] น. นํ้าตา. (ป. นยน + อมฺพุ).
นิตินัย
หมายถึง(กฎ) น. ความหมายตามกฎหมาย (ล. de jure), ต่างกับ พฤตินัย คือ ความหมายตามข้อเท็จจริง (ล. de facto).
พินัยกรรม
หมายถึง(กฎ) น. นิติกรรมซึ่งบุคคลแสดงเจตนากำหนดการเผื่อตายในเรื่องทรัพย์สินของตน หรือในการต่าง ๆ อันจะให้เกิดเป็นผลบังคับได้ตามกฎหมายเมื่อตนตายแล้ว. (อ. will).
ยุทธวินัย
หมายถึง(โบ) น. กฎของการรบ.
สติวินัย
หมายถึงน. วิธีระงับอนุวาทาธิกรณ์ของสงฆ์โดยไม่ต้องพิจารณา เพียงแต่สวดกรรมวาจาประกาศความไม่มีโทษของจำเลยไว้ซึ่งเรียกว่า ให้สติวินัย แล้วยกฟ้องของโจทก์เสีย. (ป.).
นิรนัย
หมายถึง[-ระไน] น. วิธีการใช้เหตุผลที่ดำเนินจากส่วนรวมไปหาส่วนย่อย, คู่กับ อุปนัย. (อ. deduction).
ผู้รับพินัยกรรม
หมายถึง(กฎ) น. บุคคลผู้มีสิทธิรับมรดกโดยพินัยกรรม.
พินัยหลวง
หมายถึงน. เงินค่าปรับเป็นของหลวง เช่น ปรับเป็นพินัยหลวง.