ค้นเจอ 248 รายการ

พูดดีเป็นศรีแก่ปาก

หมายถึง(สำ) น. พูดดีเป็นที่นิยมชมชอบ.

แซ่ซ้อง

หมายถึงก. เปล่งเสียงแสดงความนิยมยินดีหรือสรรเสริญกันทั่วไป.

ปิหกะ

หมายถึง[-หะกะ] น. ม้าม. (โบราณนิยมแปลว่า ไต).

จารีตประเพณี

หมายถึงน. ประเพณีที่นิยมและประพฤติกันสืบมา ถ้าฝ่าฝืนถือว่าเป็นผิดเป็นชั่ว.

หัวใน

หมายถึงว. ที่มีความคิดแบบไทย, ที่นิยมของที่ผลิตภายในประเทศ.

อนุรักษนิยม

หมายถึง[อะนุรักสะนิยม, อะนุรักนิยม] น. อุดมคติทางการเมือง การเศรษฐกิจ เป็นต้น ที่มีแนวโน้มไปในทางต้านทานการเปลี่ยนแปลง โดยยึดถือสนับสนุนระเบียบที่ตั้งมั่นอยู่แล้ว.

ฝ่ายซ้าย

หมายถึง(การเมือง) น. กลุ่มที่มีอุดมคติทางการเมืองการเศรษฐกิจเป็นต้น นิยมการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและรุนแรง, โดยทั่วไปใช้หมายถึงกลุ่มที่นิยมลัทธิสังคมนิยมและคอมมิวนิสต์.

ใจแตก

หมายถึงว. ประพฤติไปตามที่ตนนิยมในทางที่ผิดหรือนอกโอวาทจนเคยตัว.

ชาตินิยม

หมายถึง[ชาดนิยม] น. ลัทธิที่ถือชาติเป็นใหญ่, ความรักชาติ.

เสียงทอง

หมายถึงว. มีเสียงเพราะเป็นพิเศษทำให้มีคนนิยมมาก เช่น เขาเป็นนักร้องเสียงทอง.

กบี่

หมายถึง[กะ-] น. ลิง, นิยมเขียนเป็น กระบี่. (ป., ส. กปิ).

กระจุย

หมายถึงว. กระจายออกยุ่งไม่เป็นระเบียบ, นิยมใช้เข้าคู่กับ กระจุก เป็น กระจุกกระจุย.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ