ค้นเจอ 264 รายการ

พลาญ

หมายถึง[พะลาน] (โบ) น. ลาน.

พลิ

หมายถึง[พะลิ] ดู พลี ๑.

พลี

หมายถึง[พะลี] ว. มีกำลัง. (ป.).

ลัภนะ

หมายถึง[ลับพะ-] น. การได้. (ป., ส.).

พะเพิง

หมายถึงน. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะ เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก.

พระครู

หมายถึงน. ฐานันดรประเภทหนึ่งแห่งพระภิกษุ ตํ่ากว่าพระราชาคณะ เช่น พระครูสรวุฒิพิศาล พระครูสรภาณพิสุทธิ; บรรดาศักดิ์พราหมณ์ เช่น พระครูวามเทพมุนี.

พญาณ

หมายถึง[พะยาน] (โบ) น. พยาน.

พนอง

หมายถึง[พะ-] น. ป่า. (ข. พฺนง).

โรคาพยาธิ

หมายถึง[โรคาพะยาทิ] น. ความเจ็บไข้.

รพ,รพะ,รพา

หมายถึง[รบ, ระพะ, ระพา] น. เสียงร้อง, เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก. (ป., ส. รว).

บุรพผลคุนี,ปุรพผลคุนี,ปุพพผลคุนี

หมายถึง[บุระพะ-, บุบพะ-, ปุระพะ-, ปุบพะ-] น. ดาวฤกษ์ที่ ๑๑ มี ๒ ดวง เห็นเป็นรูปแรดตัวผู้หรือเพดานตอนหน้า, ดาววัวตัวผู้ หรือ ดาวงูเมีย ก็เรียก.

พะพิง

หมายถึงก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย, พะ ก็ว่า.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ