ตัวกรองผลการค้นหา
พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง
หมายถึง(สำ) ก. พอมีกินมีใช้, พอเลี้ยงตัวได้.
ลงหญ้าช้าง
หมายถึงน. การลงโทษในสมัยก่อน คือ เอาตัวไปเป็นคนเลี้ยงช้าง.
ลูกบุญธรรม
หมายถึงน. ลูกของคนอื่นที่เอามาเลี้ยงเป็นลูกของตัว.
หากินด้วยลำแข้ง
หมายถึง(สำ) ก. หาเลี้ยงชีพด้วยความมานะพยายามของตัวเอง.
เลี้ยงไว้ดูเล่น
หมายถึงก. เลี้ยงไว้ก็ไม่เสียหายอะไร.
เลี้ยงเสียข้าวสุก
หมายถึงก. เลี้ยงแล้วไม่ได้ประโยชน์อะไร.
สัตวบาล
หมายถึงน. การเลี้ยงและดูแลสัตว์; ผู้เลี้ยงและดูแลสัตว์.
ตัว
หมายถึงน. รูป, ตน, ตนเอง, คำใช้เรียกแทนคน สัตว์ และสิ่งของบางอย่าง เช่น ตัวละคร ตัวหนังสือ; ลักษณนามใช้เรียกสัตว์และสิ่งของบางอย่าง เช่น ม้า ๕ ตัว ตะปู ๓ ตัว เสื้อ ๒ ตัว; ใช้เรียกผู้ที่ตนพูดด้วยในฐานะคนเสมอกันที่สนิทกัน เช่น ตัวจะไปไหม.
หมายถึง(คณิต) น. เรียกเลขในวิธีทำว่า ตัว เช่น ตัวบวก ตัวลบ ตัวคูณ ตัวหาร.
เป็นตัว
หมายถึงว. เรียกข้าวสารเมล็ดงามไม่ค่อยหักว่า ข้าวเป็นตัว, เรียกข้าวสวยหรือข้าวต้มที่ยังคงรูปเป็นเมล็ดอยู่ว่า ข้าวสวยเป็นตัว ข้าวต้มเป็นตัว; ข้าวสารหรือเมล็ดถั่วเป็นต้นที่เก็บไว้นาน ๆ จนมีตัวมอดว่า ข้าวเป็นตัว ถั่วเป็นตัว. ก. มีชีวิตอยู่ เช่น จะจากเจ้าเหมือนดังว่าวขาดลมลอย อย่าหมายคอยเลยว่าเมียจะเป็นตัว. (ขุนช้างขุนแผน).
มิจฉาอาชีวะ
หมายถึงน. การเลี้ยงชีพในทางผิด.
เล่นสวาท
หมายถึงก. เลี้ยงเด็กชายเป็นลูกสวาท.