ตัวกรองผลการค้นหา
ถอนพิษ
หมายถึงก. ทำให้พิษหมด.
ทำโทษ
หมายถึงก. ลงโทษ.
ทิพยมานุษ
หมายถึงน. ครึ่งเทพครึ่งมนุษย์. (ส.).
นฤโฆษ
หมายถึง[นะรึโคด] (แบบ) ก. ดังออก, กึกก้อง. (ส.).
นิรโทษ
หมายถึง[-ระโทด] ว. ไม่มีโทษ.
นิรามิษ
หมายถึง[-มิด] (แบบ) ว. ไม่มีเหยื่อ, ไม่มีเครื่องล่อใจ, ไม่รับสินบน; ปราศจากความยินดีอันเป็นเครื่องล่อใจ. (ส.).
บาดทะพิษ
หมายถึงน. แผลที่ตัวเชื้อโรค Streptococciเข้าไป ทำให้เลือดเป็นพิษ.
บุษบวรรษ
หมายถึง[-วัด] น. ฝนดอกไม้ (เช่นที่ตกพรูเมื่อวีรบุรุษกระทำการใหญ่หลวง). (ส. ปุษฺปวรฺษ).
ใบแดงแจ้งโทษ
หมายถึง(กฎ; เลิก) น. เอกสารที่กรมตำรวจออกเพื่อแสดงว่าผู้นั้นเคยต้องโทษในคดีอาญามาแล้ว เดิมใช้กระดาษสีแดง.
ปฐมบุรุษ
หมายถึง[ปะถมมะ-, ปะถม-] น. บุรุษที่ ๑, ตามไวยากรณ์ ได้แก่ สรรพนามพวกที่ใช้แทนชื่อผู้พูด เช่น ข้า เรา แต่ตามไวยากรณ์บาลีหมายถึงพวกที่เราพูดถึง เช่น เขา.
ประภาษ
หมายถึง[ปฺระพาด] ก. ตรัส, บอก, พูด. (ส. ปฺรภาษ; ป. ปภาส).
ปรับโทษ
หมายถึง(กฎ) ก. กำหนดโทษที่จะลง.