ตัวกรองผลการค้นหา
คิง
หมายถึง(ถิ่น) น. ร่างกาย เช่น รทวยรแถ้ง คิงคมกล้องแกล้ง. (สุธนู).
กระวัด
หมายถึง[-หฺวัด] (กลอน) แผลงมาจาก กวัด เช่น เฉวียงหัตถ์กระวัดวรธนู. (สรรพสิทธิ์).
จระแคง
หมายถึง[จะระ-] (กลอน) ว. ตะแคง เช่น เท้าล้มจระแคง ทลายพุงพัง. (สุธนู).
ตาแวว
หมายถึงว. ลักษณะของตาที่มีความไวในการเห็นภัยอันตราย, หวาดระแวง, เช่น กาตาแววเห็นธนู.
ยิง
หมายถึงก. ทำให้อาวุธเช่นลูกศรหรือลูกปืนแล่นออกไปโดยแรงด้วยกำลังส่ง เช่น ยิงธนู ยิงปืน.
นวย
หมายถึงก. เยื้องกราย, กรีดกราย; น้อม เช่น คิดคิ้วคำนวณนวย คือธนูอันก่งยง. (สมุทรโฆษ).
ธนุรวิทยา,ธนุรเวท
หมายถึง[ทะนุระ-] น. วิชายิงธนูและการใช้อาวุธอื่น ๆ. (ส.). (ดู อุปเวท ประกอบ).
กระหยับ
หมายถึง(กลอน) ก. ขยับ เช่น มือถือธนูกระหยับลั่น. (รามเกียรติ์ ร. ๑; ไกรทอง; สรรพสิทธิ์). (แผลงมาจาก ขยับ).
คำนวร
หมายถึง[-นวน] (แบบ) ว. ควร, ถูกต้อง, เหมาะ, พอดี ๆ, ชอบ, เช่น คิดคิ้วคำนวรนวย คือธนูอันก่งยง. (สมุทรโฆษ).
ลูกศร
หมายถึงน. เครื่องหมายที่ใช้ชี้บอกทางเป็นต้น มีลักษณะคล้ายส่วนปลายของลูกศร รูปดังนี้ ; ลูกธนู, ลักษณนามว่า ดอก.
จรอก
หมายถึง[จะหฺรอก] (กลอน) น. จอก, ขันเล็ก ๆ ที่ใช้ตักนํ้าจากขันใหญ่, เช่น จับจรอกคันธรสจุณจันทน์. (สุธนู).
กำสรด
หมายถึง[-สด] (แบบ) ก. สลด, แห้ง, เศร้า, เช่น จักคอยเห็นข้าโหยหา แต่องคเอกา จะแสนกำสรดลำเค็ญ. (สุธนู).