ตัวกรองผลการค้นหา
ซุ่มเสียง
หมายถึง(โบ) น. สุ้มเสียง เช่น จึงตั้งนะโม ซุ่มเสียงใหญ่โต. (ประถม ก กา).
ทอดเสียง
หมายถึงก. เอื้อนเสียงให้ยาวกว่าปรกติ.
มีเสียง
หมายถึงก. เถียง, มักใช้ในความปฏิเสธว่า อย่ามีเสียงนะ.
ไม่ฟังเสียง
หมายถึงก. ดื้อดึง, ไม่ยอมเชื่อฟัง.
ไล่เสียง
หมายถึงก. ไล่ระดับเสียงดนตรีจากเสียงต่ำไปหาสูงหรือจากเสียงสูงไปหาต่ำ เพื่อให้เสียงตรงกับโน้ตเพลง.
หางเสียง
หมายถึงน. กระแสเสียงที่ลงท้ายซึ่งแสดงนิสัย ความรู้สึก หรืออารมณ์ของผู้พูดเป็นต้น เช่นโกรธ อ่อนโยน.
กระจายเสียง
หมายถึงก. ส่งเสียงแพร่ไกลออกไป.
ต้นเสียง
หมายถึงน. คนร้องนำ.
ปากเสียง
หมายถึงก. โต้เถียง, ทะเลาะ, ในคำว่า เป็นปากเสียง มีปากเสียง. น. ผู้พูดหรือโต้เถียงแทน เช่น ผู้แทนราษฎรเป็นปากเสียงของประชาชน.
วิทยุกระจายเสียง
หมายถึงน. การแพร่สัญญาณเสียงออกอากาศโดยใช้คลื่นวิทยุ.
ส้อมเสียง
หมายถึงน. อุปกรณ์ทำด้วยโลหะเป็นรูปอักษร U มีก้านสำหรับจับยึด เมื่อเคาะจะเกิดเสียงที่มีความถี่คงที่ เป็นเวลานาน ใช้เป็นความถี่อ้างอิง เช่นใช้เทียบเสียงเครื่องดนตรี.
ออกเสียง
หมายถึงก. เปล่งเสียง; ลงคะแนนเสียง; ลงคะแนนเลือกตั้ง; ออกความเห็น.