ค้นเจอ 438 รายการ

ไส้

หมายถึงน. ส่วนของทางเดินอาหารซึ่งอยู่ระหว่างกระเพาะอาหารกับทวารหนัก เป็นท่อยาวขดไปขดมาอยู่ในช่องท้อง มีหน้าที่ย่อย ดูดซึมอาหารและนํ้า พักและขับถ่ายกากอาหาร, ลำไส้ ก็เรียก; เรียกของที่อยู่ข้างในซึ่งมีลักษณะเช่นนั้น เช่น ไส้ตะเกียง หรือที่ใส่ข้างใน เช่น ไส้ขนม ไส้ดินสอ; โดยปริยายหมายความว่า ความลับ เช่น สาวไส้ให้กากิน รู้ไส้; คนในครอบครัว, คนภายใน, คนใกล้ชิด, เช่น เห็นขี้ดีกว่าไส้ ไส้เป็นหนอน.

อุ้มท้อง

หมายถึงก. มีลูกอยู่ในท้อง.

กินอยู่กับปาก อยากอยู่กับท้อง

หมายถึง(สำ) ก. รู้ดีอยู่แล้วแสร้งทำเป็นไม่รู้.

พุง

หมายถึงน. ท้อง เช่น นอนตีพุง พุงปลิ้น, เรียกเครื่องในท้องของปลาบางชนิดรวมกัน มีกระเพาะและไส้เป็นต้น ว่า พุง เช่น พุงปลาช่อน.

ดาราบถ

หมายถึงน. ท้องฟ้า. (ส.).

ลูกติดท้อง

หมายถึงน. ลูกผัวเก่าที่ติดครรภ์มาก่อนจะได้กับผัวใหม่.

ท้องน้อย

หมายถึงน. ส่วนของท้องระหว่างสะดือกับหัวหน่าว.

ท้องสาว

หมายถึงน. ท้องลูกคนแรก.

ท้องคัดท้องแข็ง

หมายถึงว. อาการที่หน้าท้องตึงเพราะหัวเราะเต็มที่, ท้องแข็ง ก็ว่า.

อุ้ยยุ้ย

หมายถึงว. อ้วนท้องพลุ้ย.

แขม่ว

หมายถึง[ขะแหฺม่ว] ก. ผ่อนลมหายใจให้ท้องยุบลง, บังคับกล้ามเนื้อท้องให้ท้องยุบลง, กระแหม่ว ก็ว่า.

ไส้

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ปีมะเส็ง.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ