ผลการค้นหา

ถ้วยตะไล* *ถ้วยตะไล *ถ้วยตะไล*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 73 รายการ

กินสี่ถ้วย

หมายถึงก. กินเลี้ยงในงานมงคล [สี่ถ้วย คือ ขนม ๔ อย่าง อย่างละถ้วย ได้แก่ ไข่กบ (สาคูหรือเมล็ดแมงลัก), นกปล่อย (ลอดช่อง), มะลิลอย (ข้าวตอก), อ้ายตื้อ (ข้าวเหนียว) มีนํ้ากะทิใส่ชามอยู่กลาง].
 พจนานุกรมไทย

ลายอย่าง

หมายถึงน. ลายตัวอย่างที่ใช้เป็นแบบเช่นลายถ้วยชาม ลายผ้า, ลายที่ส่งไปเป็นตัวอย่างให้ทำเข้ามาขาย.
 พจนานุกรมไทย

ถ้วยตวง

หมายถึงน. ถ้วยสำหรับตวงสิ่งของ มีขนาดต่าง ๆ บอกปริมาตรในตัวหรือมีขีดบอกปริมาตร.
 พจนานุกรมไทย

ถ้วยรางวัล

หมายถึงน. สิ่งที่ทำด้วยโลหะมีรูปร่างคล้ายถ้วย มีเชิง สำหรับให้เป็นรางวัลในการแข่งขันกีฬาเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

เหยือก

หมายถึง[เหฺยือก] น. ภาชนะใส่น้ำเป็นต้น มีขนาดใหญ่และสูงกว่าถ้วย มีหูอยู่ข้าง ๆ ข้างเดียว.
 พจนานุกรมไทย

โด่ง

หมายถึงว. อาการที่พุ่งขึ้นไป เช่น พลุขึ้นโด่ง ตะไลขึ้นโด่ง, สูง เช่น ตะวันโด่ง หัวโด่ง ท้ายโด่ง; เรียกจมูกที่เป็นสันเด่นออกมาว่า จมูกโด่ง.
 พจนานุกรมไทย

กำถั่ว

หมายถึงน. ชื่อการพนันอย่างเดียวกับโปกำ แต่ใช้มือกำเบี้ยแทนการใช้ถ้วยครอบ. (ดู โปกำ ประกอบ).
 พจนานุกรมไทย

ฟุ,ฟุ ๆ

หมายถึงว. ฉุ, น่วม ๆ, ไม่แน่น, เช่น แอปเปิลเนื้อฟุ ขนมถ้วยฟู (แบบจีน) เนื้อฟุ.
 พจนานุกรมไทย

เตาทุเรียง

หมายถึงน. ชื่อเตาชนิดหนึ่ง สำหรับเผาเครื่องถ้วยชามและเครื่องกระเบื้องต่าง ๆ ในจังหวัดสุโขทัยสมัยโบราณ.
 พจนานุกรมไทย

เป๊ก

หมายถึงน. ภาชนะสำหรับตวงเหล้า ทำด้วยแก้วหรือโลหะ ขนาดถ้วยนํ้าชาเล็ก ๆ ประมาณ ๑๘ ซีซี.
 พจนานุกรมไทย

เปรื่อง

หมายถึง[เปฺรื่อง] ก. เชี่ยวชาญ, ปรุโปร่ง, แตกฉาน, เช่น ปัญญาเปรื่อง สมองเปรื่อง. ว. เสียงดังอย่างเสียงถ้วยชามกระทบกันหรือตกแตก.
 พจนานุกรมไทย

ระทา

หมายถึงน. หอสูงรูปสี่เหลี่ยมหลังคาทรงยอดเกี้ยว ประดับดอกไม้ไฟนานาชนิด เช่น พลุ ตะไล จรวด ใช้จุดในงานพระราชพิธี.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด