ตัวกรองผลการค้นหา
จอมปลวก
หมายถึงน. รังปลวกขนาดใหญ่ที่สูงเป็นจอมขึ้นไป.
รังนก
หมายถึงน. รังของนกอีแอ่นชนิดหนึ่ง เมื่อแช่นํ้ามีลักษณะคล้ายวุ้น กินได้.
แล่ง
หมายถึงน. รังกระสุน, ที่เก็บลูกกระสุนดินดำหรือลูกศร.
ป่าแดง
หมายถึงน. ป่าที่มีใบไม้ร่วงตามฤดูกาล เช่น ป่าเต็ง ป่ารัง.
คล้อแคล้
หมายถึง[คฺล้อแคฺล้] ก. ไม่ห่างออก, เคียงกัน, เช่น คลิ้งโคลงคล้อแคล้ในรัง. (สมุทรโฆษ), คลอแคล ก็ว่า.
พจี
หมายถึง[พะจี] น. คำพูด, ถ้อยคำ. (ป. วจี).
กรัง
หมายถึง[กฺรัง] ก. แห้ง เช่น เสบียงกรัง, แห้งติดแน่นอยู่ เช่น ขี้มูกขี้ตากรัง.
นกกระจอก
หมายถึงน. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง จุดแล้วจะพุ่งออกจากรังไปได้ไกล เรียกเต็มว่า นกกระจอกออกจากรัง; ชื่อไพ่จีนชนิดหนึ่งมี ๑๑๔ ตัว; เรียกปากที่มีแผลเปื่อยที่มุมปากว่า ปากนกกระจอก.
แสร้ง
หมายถึง[แส้ง] ก. แกล้ง, จงใจทำให้ผิดจากความจริง, จงใจทำ, เช่น รังไรโรยด้วยแป้ง เหมือนนกแสร้งทำรังรวง. (กาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวาน).
แตน
หมายถึงน. ชื่อแมลงประเภทเดียวกับต่อ แต่ขนาดเล็กกว่า โดยปรกติลำตัวยาวไม่เกิน ๑.๕ เซนติเมตร มีหลายชนิด อยู่ในวงศ์เดียวกับต่อ หลายชนิดอยู่เป็นฝูง ทำรังขนาดเล็ก เช่น แตนฝักบัว (Icaria ferruginea) ซึ่งทำรังรูปคล้ายฝักบัว, แตนลิ้นหมา (I. artifex) ซึ่งทำรังห้อยย้อยลงมาคล้ายลิ้นหมา.
กระจาบ
หมายถึงน. ชื่อนกขนาดเล็กในวงศ์ Ploceidae มี ๓ ชนิด คือ กระจาบธรรมดา หรือ กระจาบอกเรียบ (Ploceus philippinus) กระจาบอกลาย (P. manyar) ทำรังด้วยหญ้าห้อยอยู่กับกิ่งไม้หรือพืชน้ำ ปากรังอยู่ด้านล่าง และ กระจาบทอง (P. hypoxanthus) ทำรังด้วยหญ้าโอบหุ้มกิ่งไม้หรือใบพืชน้ำ ปากรังอยู่ด้านล่าง มักอยู่รวมกันเป็นหมู่ กินเมล็ดพืช.
ผลุบ
หมายถึง[ผฺลุบ] ว. อาการที่ดำลง มุดลง หรือลับหายเข้าไปทันที เช่น นกผลุบเข้ารัง.