ตัวกรองผลการค้นหา
ภิกขาจาร
หมายถึงน. การเที่ยวขอ, การเที่ยวขออาหาร. (ป.).
ศาสตราจารย์
หมายถึง[สาดตฺรา-, สาดสะตฺรา-] น. ตำแหน่งทางวิชาการชั้นสูงสุดของสถาบันระดับอุดมศึกษา.
สัญจาระ
หมายถึง[-ระ] น. การเดินไป, การเที่ยวไป. (ป., ส.).
หัตถาจารย์
หมายถึงน. ผู้ฝึกช้าง, หมอช้าง, ควาญช้าง. (ป. หตฺถาจริย).
โหรดาจารย์
หมายถึง[โหระ-] น. พราหมณ์พวกหนึ่งมีหน้าที่สวดสดุดีและอาราธนาเทพต่าง ๆ ให้มาร่วมในพิธีบูชาบวงสรวง. (ส. โหตฺฤ + อาจารฺย).
อนาจาร
หมายถึง[อะนาจาน] น. ความประพฤติชั่ว, ความประพฤติน่าอับอาย; (กฎ) ชื่อความผิดอาญาฐานกระทำการอันควรขายหน้าต่อหน้าธารกำนัล โดยเปลือยหรือเปิดเผยร่างกาย หรือกระทำการลามกอย่างอื่น. ว. ลามก, น่าบัดสี, ทำให้เป็นที่อับอาย, เป็นที่น่ารังเกียจแก่ผู้อื่นในด้านความดีงาม. (ป., ส.).
อรรถกถาจารย์
หมายถึงน. อาจารย์ผู้แต่งอรรถกถา.
จารวาก
หมายถึง[จาระ-] น. ลัทธิโลกายัต. (ดู โลกายัต).
จาริก,จารึก,จารึก
หมายถึงน. ผู้ท่องเที่ยวไปเพื่อสั่งสอนหรือแสวงบุญเป็นต้น. ก. ท่องเที่ยวไปเพื่อสั่งสอนหรือแสวงบุญเป็นต้น.
จารุ
หมายถึง(แบบ) น. ทองคำ. ว. งาม, น่ารัก, สม, เหมาะ. (ป., ส.).
ทุราจาร
หมายถึงน. ความประพฤติชั่วช้าเลวทรามในที่ซึ่งไม่ควร. (ป.).
ธรรมจารี
หมายถึงน. ผู้ประพฤติธรรม. (ป. ธมฺมจารี; ส. ธรฺมจารินฺ).