ตัวกรองผลการค้นหา
ผาม
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ปะรำ.
ผีฟ้า
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน, พายัพ) น. เทวดาพวกหนึ่ง.
มื่น
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) ก. ลื่น.
ลาย
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ทำนองเพลงที่ใช้ตีโปงลาง.
ลูกพรวน
หมายถึงน. โลหะทำเป็นรูปกลมกลวง มีลูกกลิ้งเล็ก ๆ อยู่ข้างในเพื่อให้เกิดเสียง ใช้ผูกคอสัตว์หรือข้อเท้าเป็นต้น, กระพรวน พรวน หรือ ลูกกระพรวน ก็ว่า; (ถิ่น-พายัพ, อีสาน) มะหิ่ง หรือ หมากหิ่ง.
หอมขาว
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ต้นกระเทียม. (ดู กระเทียม).
หำ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน, พายัพ) น. ลูกอัณฑะ, ไข่หำ หรือ หมากไข่หำ ก็เรียก.
หื้,หื้อ
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) ก. ให้, แต่งตั้ง.
ออนซอน,อ่อนซอน
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) ว. งาม; เพราะพริ้ง, ซาบซึ้งตรึงใจ. (เพี้ยนมาจาก อรชร).
อีนูน
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ชื่อไม้เถามีหัวชนิด Adenia pierrei Gagnep. และชนิด A. viridiflora Craib ในวงศ์ Passifloraceae ขึ้นปกคลุมต้นไม้ตามป่าทั่วไป ทุกส่วนเป็นพิษ ยอดอ่อนดองแล้วกินได้, นางนูน หรือ ผักสาบ ก็เรียก.
อุปฮาด
หมายถึง[อุปะ-, อุบปะ-] น. (โบ; ถิ่น-อีสาน) ตำแหน่งรองจากเจ้าเมืองในภาคอีสานสมัยต้นรัตนโกสินทร์ เช่น พระยาก่ำได้ตั้งให้ท้าวแก้วผู้น้องชายเป็นอุปฮาดอยู่บ้านหนึ่งต่างหาก. (ลัทธิธรรมเนียมต่าง ๆ : ว่าด้วยชนชาติภูไทย); (โบ; ถิ่น-พายัพ) ตำแหน่งเจ้าชั้นสูงรองจากตำแหน่งเจ้านครในภาคเหนือ เรียกว่า พระยาอุปราช หรือ เจ้าอุปราช แต่ชาวไทยในภาคเหนือออกเสียงเป็น อุปฮาด.
ฮัก
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน, พายัพ) ก. รัก.