ค้นเจอ 1,051 รายการ

มหันต,มหันต-,มหันต์

หมายถึง[มะหันตะ-, มะหัน] ว. ใหญ่, มาก, เช่น โทษมหันต์. (เมื่อเข้าสมาสกับศัพท์อื่น เป็น มห บ้าง มหา บ้าง เช่น มหัคฆภัณฑ์ คือ สิ่งของที่มีค่ามาก, มหาชน คือ ชนจำนวนมาก). (ป.).

คนจร

หมายถึงน. คนแปลกหน้า, คนที่ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง.

เตรียมตัว

หมายถึงก. จัดแจงไว้ให้พร้อมเพื่อรับเหตุการณ์ข้างหน้า, ทำตัวให้พร้อม.

คอตั้งบ่า

หมายถึงว. อาการที่แหงนหน้าขึ้นสูง ๆ.

เซียว

หมายถึงว. ไม่สดใส, ไม่สดชื่น, (ใช้แก่หน้า).

เหย

หมายถึง[เหฺย] ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).

เหยเก

หมายถึงว. เบ้เบี้ยวไป (ใช้แก่หน้า).

จ๊ะเอ๋

หมายถึงน. ชื่อการเล่นชนิดหนึ่งที่ผู้หนึ่งโผล่หน้าหรือเปิดหน้าแล้วพูดว่า “จ๊ะเอ๋” กับอีกผู้หนึ่งซึ่งมักเป็นเด็ก.

จตุรพักตร์

หมายถึงว. “ผู้มี ๔ หน้า” คือ พระพรหม.

จำ

หมายถึงก. กำหนดไว้ในใจ, ระลึกได้, เช่น จำหน้าได้.

จูบฝุ่น

หมายถึง(ปาก) ก. หกล้มหน้าควํ่า.

ตัวเชิด

หมายถึงน. ผู้ที่ถูกใช้ให้ออกหน้าแทน.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ