ตัวกรองผลการค้นหา
พวง
หมายถึงดู บ้า ๒.
หลัง
หมายถึงก. หลง มักใช้เข้าคู่กับคำ บ้า เป็น บ้าหลัง.
สมบัติบ้า
หมายถึงน. ทรัพย์สินหรือยศถาบรรดาศักดิ์ที่เพ้อฝันว่าจะได้ เช่น คิดสมบัติบ้า; ข้าวของที่เก็บไว้แต่ไม่มีประโยชน์ เช่น สมบัติบ้าเต็มตู้ไปหมด ไม่รู้จักทิ้งเสียบ้าง.
เมามัน
หมายถึงก. บ้าคลั่ง.
หมาบ้าพาลกระแชง
หมายถึง(สำ) น. คนที่อาละวาดพาลหาเรื่องทำให้วุ่นวายทั่วไปหมด.
บ้าหอบฟาง
หมายถึง(สำ) ว. บ้าสมบัติ เห็นอะไร ๆ เป็นของมีค่าจะเอาทั้งนั้น, อาการที่หอบหิ้วสิ่งของพะรุงพะรัง.
บอ
หมายถึงว. เกือบบ้า, ใกล้จะเป็นบ้า, ครึ่งบ้าครึ่งดี.
เบาเต็ง
หมายถึงว. จวนบ้า, ไม่เต็มเต็ง, ไม่เต็มบาท.
บ้าห้าร้อยจำพวก
หมายถึง(สำ) ว. บ้ามากมายหลายประเภท.
คลุ้มคลั่ง
หมายถึงก. กลัดกลุ้มในใจจนแสดงอาการอย่างคนบ้า.
สติวิปลาส
หมายถึง[-วิปะลาด] ว. มีสติฟั่นเฟือนคล้ายคนบ้า, สัญญาวิปลาส ก็ว่า.
เป็น
หมายถึงก. สามารถ, ได้, เช่น เต้นเป็น รำเป็น. ว. ยังมีชีวิตอยู่, ยังไม่ตาย, เช่น ปลาเป็น; ประหนึ่ง เช่น ทำเป็นบ้า.