ผลการค้นหา

บริสุทธิ์* *บริสุทธิ์ *บริสุทธิ์*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 91 รายการ

สะอาด

หมายถึงว. ไม่สกปรก เช่น เสื้อผ้าสะอาด บ้านเรือนสะอาด น้ำสะอาด, หมดจด, ผ่องใส, เช่น จิตใจสะอาด, ไม่มีตำหนิ, บริสุทธิ์, ไม่ทุจริต, เช่น เขาเป็นคนใจซื่อมือสะอาด.
 พจนานุกรมไทย

บริสุทธิ์

หมายถึง[บอริสุด] ว. แท้, ไม่มีอะไรเจือปน, เช่น ทองบริสุทธิ์, ปราศจากมลทิน, ปราศจากความผิด, เช่น เป็นผู้บริสุทธิ์, หมดจดไม่มีตำหนิ เช่น เพชรบริสุทธิ์ เครื่องแก้วบริสุทธิ์; เรียกสาวพรหมจารีว่า สาวบริสุทธิ์. น. แร่ชนิดหนึ่ง ในจำพวกนวโลหะ. (ป. ปริสุทฺธิ).
 พจนานุกรมไทย

ประวิตร

หมายถึง[ปฺระวิด] ว. บพิตร; บริสุทธิ์, สะอาด.
 พจนานุกรมไทย

แผ้ว

หมายถึงก. ทำให้เตียน สะอาด หรือหมดสิ้นไป, มักใช้ประกอบกับคำอื่น เช่น แผ้วถาง แผ้วกวาด. ว. สะอาด, หมดจด, บริสุทธิ์, มักใช้เข้าคู่กับคำ ผ่อง เป็น ผ่องแผ้ว.
 พจนานุกรมไทย

พิศุทธ์

หมายถึงว. สะอาด, ใส, ขาว, หมดจด, บริสุทธิ์, หมดมลทิน, ไม่มีความเสียหาย, ไม่มีตำหนิ. (ส. วิศุทฺธ; ป. วิสุทฺธ).
 พจนานุกรมไทย

หนุ่มทั้งแท่ง

หมายถึงน. หนุ่มบริสุทธิ์.
 พจนานุกรมไทย

มัวหมอง

หมายถึงว. มีมลทิน, ไม่บริสุทธิ์.
 พจนานุกรมไทย

พรหมจาริณี

หมายถึงน. หญิงที่ยังบริสุทธิ์. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

เพชรร้าว

หมายถึง(สำ) ว. ที่ไม่บริสุทธิ์, ที่มีตำหนิ.
 พจนานุกรมไทย

ศศิวิมล

หมายถึงว. บริสุทธิ์เพียงจันทร์. (ส.).
 พจนานุกรมไทย

สุวิมล

หมายถึงว. กระจ่างหรือบริสุทธิ์แท้. (ส.).
 พจนานุกรมไทย

ไม้งามกระรอกเจาะ

หมายถึง(สำ) น. หญิงสวยที่ไม่บริสุทธิ์.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด