ค้นเจอ 646 รายการ

ตา

หมายถึงน. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่เป็นเครื่องดูรูป; ส่วนหนึ่งของต้นไม้ตรงที่แตกกิ่ง, รอยของต้นไม้ตรงที่เคยแตกกิ่ง; ช่องที่เกิดจากการถัก สาน หรือลากเส้นผ่านกัน เช่น ตาร่างแห ตาตะแกรง ตาตาราง; คราว เช่น ตานี้ ถึงตาฉันบ้างละนะ; เรียกลายที่เป็นตาตามรูปต่าง ๆ ตามลักษณะของสิ่งของ เช่น ตาสมุก ตาราชวัติ ตาเมล็ดงา ตาเม็ดบัว ตาหมากรุก.

ตามีตามา,ตาสีตาสา

หมายถึง(สำ) น. ชาวบ้านทั่ว ๆ ไป.

ตาเล็กตาน้อย

หมายถึง(สำ) น. ตาที่แสดงอาการว่าชอบพอรักใคร่ เป็นการทอดไมตรีในทางชู้สาว (มักใช้แก่หญิงสาว), ตาที่แสดงอาการประจบประแจง (มักใช้แก่เด็ก).

ตาเฟื้องตาสลึง

หมายถึง(สำ) น. ตาที่แสดงอาการว่าชอบพอรักใคร่ เป็นการทอดไมตรีในทางชู้สาว (มักใช้แก่หญิงสาว).

พึงตา

หมายถึงว. พอตา, เหมาะตา.

ตาเอก

หมายถึงน. ตาที่มีตาดำอยู่ไม่ตรงที่.

ตาเจ้าชู้

หมายถึง(สำ) น. ตาที่แสดงอาการกรุ้มกริ่มเป็นเชิงทอดไมตรีในทางชู้สาว.

ตาเป็นมัน

หมายถึง(สำ) ว. อาการที่จับตามองจ้องดูสิ่งที่ต้องใจอย่างจดจ่อ.

ตาลิปัตร

หมายถึงน. ตาลปัตร. (ดูใน ตาล).

ตาไว

หมายถึงว. ลักษณะของตาที่เห็นอะไรได้รวดเร็ว เช่น ตาไวเห็นคนรู้จักนั่งรถผ่านไป.

เป็นหูเป็นตา

หมายถึง(สำ) ก. ช่วยสดับตรับฟังและดูแลรักษาแทน.

พราวตา

หมายถึงว. อาการที่ทำให้เห็นพร่าไปหมด.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ