ค้นเจอ 26 รายการ

ช่วงสิทธิ์

หมายถึง(กฎ) ก. เข้าสวมสิทธิของเจ้าหนี้ที่จะใช้สิทธิทั้งหลายบรรดาที่เจ้าหนี้มีอยู่โดยมูลหนี้ รวมทั้งประกันแห่งหนี้นั้นได้ในนามของตนเอง.

ประสิทธิ,ประสิทธิ-,ประสิทธิ์

หมายถึง[ปฺระสิดทิ-, ปฺระสิด] น. ความสำเร็จ. ก. ทำให้สำเร็จ. (ส. ปฺรสิทฺธิ).

ประสิทธิ์ประสาท

หมายถึง[ปฺระสิดปฺระสาด] ก. อำนวยความสำเร็จให้เกิดมีขึ้น.

สิทธิ์ขาด

หมายถึงว. เด็ดขาด เช่น ในสมัยโบราณแม่ทัพมีอำนาจสิทธิ์ขาดในการบัญชาการรบ.

ทับสิทธิ์

หมายถึงก. ไม่ยอมใช้สิทธิ์ของตน, สละสิทธิ์, นอนหลับทับสิทธิ์ ก็ว่า.

สัมประสิทธิ์

หมายถึง(คณิต) น. จำนวนจริงที่มีค่าคงตัวซึ่งคูณอยู่กับตัวแปร. (อ. coefficient).

อาชญาสิทธิ์

หมายถึง[อาดยาสิด, อาดชะยาสิด] น. อำนาจเด็ดขาด คือ สิทธิที่แม่ทัพได้รับพระราชทานจากพระเจ้าแผ่นดินในเวลาไปสงครามเป็นต้น, อาญาสิทธิ์ ก็ว่า, โดยมีสิ่งสำคัญคือพระแสงดาบเป็นเครื่องหมาย ซึ่งเรียกว่า พระแสงอาชญาสิทธิ์ หรือ พระแสงอาญาสิทธิ์.

ลิขสิทธิ์

หมายถึง[ลิกขะสิด] น. สิทธิทางวรรณกรรม ศิลปกรรม และประดิษฐกรรม ซึ่งผู้เป็นต้นคิดได้รับการคุ้มครองตามกฎหมาย; (กฎ) สิทธิแต่ผู้เดียวที่กฎหมายรับรองให้ผู้สร้างสรรค์กระทำการใด ๆ เกี่ยวกับงานที่ตนได้ทำขึ้น อันได้แก่ สิทธิที่จะทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำออกโฆษณา ไม่ว่าในรูปลักษณะอย่างใดหรือวิธีใด รวมทั้งอนุญาตให้ผู้อื่นนำงานนั้นไปทำเช่นว่านั้นด้วย. (อ. copyright).

เสื่อมสิทธิ์

หมายถึงก. มีสิทธิน้อยลง, ทำให้สิทธิเสียไป.

เอกสิทธิ์

หมายถึง[เอกกะ-] น. สิทธิพิเศษที่ให้แก่บุคคลโดยเฉพาะ. (อ. privilege).

นอนหลับทับสิทธิ์

หมายถึงก. ไม่ใช้สิทธิ์ที่ตนมีอยู่เมื่อถึงคราวจะใช้, ทับสิทธิ์ ก็ว่า.

นักสิทธิ์

หมายถึงน. ผู้สำเร็จ, ฤษี, ลักษณนามว่า ตน.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ