ตัวกรองผลการค้นหา
ระโยงระยาง
หมายถึงน. สายที่โยงหรือผูกไว้ระเกะระกะ เช่น สายไฟระโยงระยางเต็มไปหมดน่ากลัวอันตราย.
ลาดยาง
หมายถึงน. เรียกถนนที่ปูผิวจราจรด้วยยางมะตอยผสมกับหินหรือทรายเป็นต้นว่า ถนนลาดยาง.
ดุริยางค์จำเรียง
หมายถึงน. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.
ดุริยางคศิลป์
หมายถึง[ดุริยางคะ-] น. ศิลปะของการบรรเลงเครื่องดุริยางค์.
น้ำมันยาง
หมายถึงน. นํ้ามันที่ได้จากต้นยาง ใช้ทาเรือ ทาบ้าน หรือผสมกับชันใช้ยาเรือได้.
ผ้ายาง
หมายถึงน. ผืนยางหรือพลาสติก ใช้ปูที่นอนหรือเบาะเป็นต้น.
พยางค์
หมายถึง[พะยาง] น. ส่วนของคำที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เช่น กะ มี ๑ พยางค์ กระเป๋า มี ๒ พยางค์ พยากรณ์ มี ๓ พยางค์.
ยาง
หมายถึงน. ชนชาติกะเหรี่ยง.
ยางตัน
หมายถึงน. ยางที่หุ้มล้อรถจักรยานหรือรถยนต์เป็นต้น มีลักษณะตัน ไม่ต้องใช้ลม.
ยางลบ
หมายถึงน. ยางไม้หรือพลาสติกบางประเภทที่ทำเป็นแท่งหรือเป็นก้อน ใช้ลบรอยดินสอรอยหมึกเป็นต้น.
ยางอาย
หมายถึงน. ความกระดาก, ความละอายใจ, มักใช้ในประโยคปฏิเสธว่า ไม่มียางอาย.
กระยาง
หมายถึงน. นกยาง. (ดู ยาง ๑).