ค้นเจอ 103 รายการ

ทศเบญจกูล

หมายถึงน. เครื่องเผ็ดร้อน ๑๐ อย่างตามตำราแพทย์แผนโบราณ.

รังสีแพทย์

หมายถึงน. แพทย์ที่วิเคราะห์และรักษาโรคโดยใช้ความรู้ทางรังสีวิทยา.

โรคนิทาน

หมายถึง[โรคะ-] น. คัมภีร์แพทย์โบราณว่าด้วยสมุฏฐานแห่งโรค.

ภิสัก

หมายถึงน. หมอ, แพทย์. (ป. ภิสกฺก; ส. ภิษชฺ).

ประถมจินดา

หมายถึง[ปฺระถมมะ-] น. ชื่อคัมภีร์แพทย์แผนโบราณ.

เวชภัณฑ์

หมายถึง[เวดชะพัน] น. สิ่งของเครื่องมือเครื่องใช้เกี่ยวกับการแพทย์.

โอสถกรรม

หมายถึงน. การแพทย์แผนกใช้ยา, การรักษาไข้ด้วยวิธีใช้ยา.

เปลี่ยวดำ

หมายถึงน. ชื่อโรคอย่างหนึ่ง ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าเกิดจากความเย็นมาก, เกลี่ยวดำ ก็ว่า.

ศัลยแพทย์

หมายถึง[สันละยะแพด] น. แพทย์ทางการผ่าตัด.

แปรไข้

หมายถึงน. วิธีรักษาโดยวางยาตามแบบแพทย์แผนโบราณ เพื่อบรรเทาโรคหนักให้เบาลง.

มหาโชตรัต

หมายถึง[มะหาโชตะรัด] น. ชื่อตำราแพทย์แผนโบราณว่าด้วยระดูสตรี.

ชิวหาสดมภ์

หมายถึงน. ชื่อโรคลม ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าทำให้มีอาการลิ้นกระด้างคางแข็ง.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ