ค้นเจอ 91 รายการ

หางว่าว

หมายถึงน. (โบ) กระดาษแผ่นยาวอย่างหางของว่าวปักเป้าสำหรับจดบัญชีบอกรายชื่อเลกครั้งโบราณ, บัญชีรายชื่อคนหรือรายการสิ่งของเป็นต้นที่ยาวยืด.

หางสิงห์

หมายถึงน. สนหางสิงห์. (ดู สนหางสิงห์).

หางหนู

หมายถึงน. หางเปียขนาดเล็กและสั้นที่บริเวณท้ายทอยโดยโกนผมที่เหลือออกทั้งหมด; เรียกตะไบเล็ก ๆ ที่มีลักษณะกลมเรียวว่า ตะไบหางหนู; ส่วนของแขนงช่อดอกของหมากและมะพร้าวที่ดอกเพศผู้ร่วงหมดแล้ว.

หางไหล

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิด Millettia racemosa Benth. ในวงศ์ Leguminosae ใช้ทำยาได้.

หางไหลแดง

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิด Derris elliptica (Roxb.) Benth. ในวงศ์ Leguminosae รากใช้เบื่อปลาและทำยาฆ่าแมลง, ไหลนํ้า หรือ โล่ติ๊น ก็เรียก.

หางไหลเผือก

หมายถึงน. ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งใช้ทำยา. (พจน. ๒๔๙๓).

กระหาง

หมายถึงน. กระหัง.

กัดหางตัวเอง

หมายถึง(สำ) ว. พูดวนไปวนมา.

เขียวหางไหม้

หมายถึงน. ชื่องูเขียวหลายชนิดในวงศ์ Viperidae ลำตัวอ้วนสั้น หัวโต คอเล็ก หลายชนิดปลายหางสีแดงหรือสีน้ำตาล ทุกชนิดออกหากินเวลากลางคืน มักมีนิสัยดุ มีพิษอ่อนแต่เป็นอันตราย เช่น เขียวหางไหม้ท้องเขียว (Trimeresurus popeorum).

ดินพอกหางหมู

หมายถึง(สำ) ที่คั่งค้างพอกพูนขึ้นเรื่อย ๆ.

ตะเพียนหางแดง

หมายถึงดู กระแห, กระแหทอง.

ฟาดหัวฟาดหาง

หมายถึงก. อาละวาด.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ