ตัวกรองผลการค้นหา
ตักบาตร
หมายถึงก. เอาของใส่บาตรพระ. (เทียบ ข. ฎาก่ ว่า วางลง).
ถลกบาตร
หมายถึง[ถะหฺลกบาด] น. ถุงบาตรที่มีสายคล้องบ่า (สายโยก), ตลกบาตร ก็ว่า.
ปากบาตร
หมายถึงน. เรียกของที่ใส่ฝาบาตรถวายพระเวลาตักบาตรว่า ของปากบาตร.
ศาลาตักบาตร,ศาลาบาตร
หมายถึงน. ศาลาที่ลักษณะเป็นโรงยาว มีฐานสำหรับตั้งบาตรได้หลายลูก มักปลูกไว้ในย่านกลางหมู่บ้านที่อยู่ไกลวัด ในเวลาเทศกาลที่นิมนต์พระมาเจริญพระพุทธมนต์ ก็จะตั้งบาตรเรียงไว้ที่ศาลานั้นเพื่อให้ประชาชนได้ตักบาตร.
หงายบาตร
หมายถึง(สำ) น. สังฆกรรมที่คณะสงฆ์ประกาศยกโทษให้แก่คฤหัสถ์ที่เคยถูกประกาศคว่ำบาตรมาแล้ว ด้วยการยอมรับบิณฑบาตเหมือนเดิม.
ข้าวบาตร
หมายถึงน. ข้าวสารเก่าหุงในน้ำเดือดเพื่อให้สวยเป็นตัวสำหรับตักบาตร, เรียกขันเชิงสำหรับใส่ข้าวตักบาตรว่า ขันข้าวบาตร.
บานบาตร
หมายถึง[บานนะบาด] น. ภาชนะใส่นํ้า, ถ้วย. (ส.).
ยุหบาตร
หมายถึงน. กระบวนทัพ. (ตัดมาจาก พยุหบาตร).
ระบมบาตร
หมายถึงก. รมบาตรให้ดำเป็นมันเพื่อกันสนิมด้วยกรรมวิธีต่าง ๆ เช่น เอากำมะถันและนํ้ามันทาบาตรแล้วรมไฟให้ร้อน.
คว่ำบาตร
หมายถึง(สำ) ก. ไม่ยอมคบค้าสมาคมด้วย, เดิมหมายถึงสังฆกรรมที่พระสงฆ์ประกาศลงโทษคฤหัสถ์ผู้ประทุษร้ายต่อศาสนาด้วยการไม่คบ ไม่รับบิณฑบาต เป็นต้น.
ฐานเชิงบาตร
หมายถึงน. ฐานรูปเชิงบัวหน้ากระดาน.
หมายถึง[ถะหฺลกบาด] ดู กะทกรก (๒).