ตัวกรองผลการค้นหา
บูรณะ
หมายถึงก. ซ่อมแซมทำให้กลับคืนดีเหมือนเดิม เช่น บูรณะวัด.
บูรพาษาฒ
หมายถึงน. เดือน ๘ แรก. (ส. ปูรฺวาษาฒ).
ผลคุนีบูรพมาส
หมายถึง[-บูระพะมาด] น. วันเพ็ญในนักษัตรอุตรผลคุนี. (ส. ผาลคุนี + ปูรฺว + มาส).
กระบูร
หมายถึง[-บูน] ก. ประดับ, แต่ง. (แผลงมาจาก กบูร).
นารีบูร
หมายถึง(แบบ) น. เกสรเพศเมีย. (ส.).
บทบูรณ์
หมายถึง[บดทะ-] น. คำที่ทำให้บทประพันธ์ครบพยางค์ตามฉันทลักษณ์ ไม่สู้มีความหมายอะไร เช่น แต่งอเนกนุประการ คำ “นุ” เป็นบทบูรณ์. (ป. ปทปูรณ).
บูรพา
หมายถึง[-ระพา] ว. ตะวันออก; เบื้องหน้า. (ส.).
ตรีบูร
หมายถึงน. เมืองอันมีป้อมค่าย ๓ ชั้น, ๓ ชั้น เช่น เมืองสุโขทัยนี้ตรีบูรได้สามพันสี่ร้อยวา. (จารึกสยาม), อยุธยาไพโรจน์ใต้ ตรีบูร. (กำสรวล). (ส. ตฺริปุร ว่า ป้อม ๓ ชั้น).
บาทบูรณ์
หมายถึง[บาดทะบูน] น. คำที่ทำบาทของบทกลอนให้เต็ม เช่น ในฉันท์ ๑๑ มีคำที่ได้ใจความ ๑๐ คำ แล้วอีกคำหนึ่งไม่ต้องมีความหมายอย่างไรก็ได้ เติมเข้ามาให้ครบ ๑๑ คำเติมนี้ เรียกว่า บาทบูรณ์. (ส.).
บูรณ,บูรณ-,บูรณ์
หมายถึง[บูระนะ-, บูน] ว. เต็ม. (ป., ส. ปูรณ).
สัมบูรณ์
หมายถึงว. สมบูรณ์ยิ่ง เช่น ความชื้นสัมบูรณ์. (อ. absolute).
บูรพาจารย์
หมายถึง[บูระ-] น. อาจารย์ในเบื้องต้น คือ บิดามารดา.