ค้นเจอ 1,015 รายการ

กระกัติ

หมายถึง(โบ) ก. กระกัด, ใคร่, อยาก, ยินดี, เช่น อย่ายักษ์มลักกรีฑาดล ด้าวอำเภอพลลการกระกัติกามา. (สรรพสิทธิ์).

กระคุก

หมายถึง(โบ) ก. คุกคลาน เช่น ทั้งล้มทั้งลุกกระคุกหัวเข่า. (ไตรภูมิ).

กระแฉ่น

หมายถึง(โบ) ก. ดังสนั่น เช่น ฟ้ากระแฉ่นเรือนผยองช่วยดู. (แช่งนํ้า).

กระทาชาย

หมายถึง(โบ) น. คนผู้ชาย, กระไทชาย ก็ว่า.

กระนก

หมายถึง[-หฺนก] (โบ; แผลงมาจาก กนก) น. ทองคำ. (ไตรภูมิ). (ดู กนก).

กระบาล

หมายถึง[-บาน] น. ส่วนกลางของกะโหลกศีรษะ, หัว, (คำไม่สุภาพ) เช่น ตีกระบาล เขกกระบาล, (โบ) เขียนเป็น กระบาน ก็มี เช่น เพิกหนังทังผมนั้นออกเสียแล้วเอากรวดทรายขัดกระบานศีศะชำระให้ขาวเหมือนพรรณศรีสังข์. (สามดวง); แผ่นกระเบื้อง; ลานกลางหมู่บ้าน เรียกว่า กระบาลบ้าน. (แผลงมาจาก กบาล).

กระเพลิด

หมายถึง[-เพฺลิด] (โบ) ก. ตะเพิด. (ปรัดเล).

กระลา

หมายถึง(โบ) น. ท่วงที. (อนันตวิภาค); ที่, กอง, เช่น กระลาบังคลคนผจง. (ดุษฎีสังเวย). (เทียบ ข. กฺรฬา).

กระวี

หมายถึง(โบ) ก. แกว่ง. (เพี้ยนมาจาก คระวี).

กระษัตริย์

หมายถึง[-สัด] (โบ) น. กษัตริย์.

กระษัตรี

หมายถึง[-สัดตฺรี] (โบ) น. ผู้หญิง.

กระษิร

หมายถึง[-สิน, -สิระ] (โบ; แผลงมาจาก ส. กฺษิร) น. นํ้านม เช่น มาจากวารินกระษิรสมุทร. (รามเกียรติ์ ร. ๒), กระษิรสินธุสาคร. (สรรพสิทธิ์).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ