ตัวกรองผลการค้นหา
ทิพยพยาน
หมายถึงน. พยานที่ศักดิ์สิทธิ์, พยานที่เชื่อถือได้อย่างมั่นคง.
ผู้ญาณ
หมายถึง(โบ) น. พยาน.
หลักพยาน
หมายถึงน. เครื่องประกอบการพิสูจน์ ได้แก่พยานบุคคล พยานวัตถุ และพยานเอกสาร.
สอบสวนทวนพยาน
หมายถึง(สำ) ก. สอบพยาน.
เป็นฝั่งเป็นฝา
หมายถึงก. มีหลักฐานมั่นคง.
ฟอกพยาน
หมายถึงก. ไต่ถามไล่เลียงพยาน.
พยานบอกเล่า
หมายถึง(กฎ) น. พยานบุคคลซึ่งให้การโดยตนมิได้เห็น ได้ยิน หรือรู้เรื่องมาด้วยตนเอง แต่ได้ยินหรือได้ฟังจากผู้อื่น. (อ. hearsay evidence).
ถามติง
หมายถึง(กฎ) ก. การที่คู่ความฝ่ายที่อ้างพยานซักถามพยานอีกครั้งหนึ่ง เมื่อคู่ความอีกฝ่ายหนึ่งถามค้านพยานเสร็จแล้ว.
ปึกแผ่น
หมายถึงว. ที่ตั้งอยู่ด้วยความมั่นคง, มีหลักฐานมั่นคง.
น้ำหนัก
หมายถึงน. ความหนักของสิ่งต่าง ๆ, ความสำคัญ เหตุผล หรือพยานหลักฐาน เป็นต้น ที่ควรแก่การเชื่อถือ หรือที่จูงใจให้เชื่อถือ.
สักขี
หมายถึงน. พยานผู้รู้เห็นเหตุการณ์ด้วยตาตนเอง, มักใช้เข้าคู่กับคำ พยาน เป็น สักขีพยาน. (ป.; ส. สากฺษี).
พญาณ
หมายถึง[พะยาน] (โบ) น. พยาน.