ตัวกรองผลการค้นหา
ราปีก
หมายถึงก. หยุดขยับปีกร่อนไป (ใช้แก่นก).
กระยาเลย
หมายถึงว. ต่าง ๆ, ปะปนกัน, (ใช้แก่ต้นไม้มีแก่น แต่ไม่รวมไม้สัก).
อรรถบท
หมายถึง[อัดถะบด] น. แก่นเรื่อง, เนื้อความ, หัวข้อ, สาระ.
ลม ๆ
หมายถึงว. ไม่เป็นแก่น, ไม่เป็นสาระ; อาการเป็นไปแห่งจิตในขณะหนึ่ง ๆ บางทีก็ดี บางทีก็ร้าย.
แสมสาร
หมายถึง[สะแหฺมสาน] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Cassia garrettiana Craib ในวงศ์ Leguminosae แก่นใช้ทำลูกประสักเรือ ใบและแก่นใช้ทำยาได้.
ตะหลุง
หมายถึงน. ไม้แก่นเจาะเป็นรูสำหรับฝังหัวดุมท้ายดุมสอดเพลาเพื่อไม่ให้เพลาแกว่ง.
ตจสาร
หมายถึง[ตะจะสาน] น. ต้นไม้มีผิวเปลือกแข็งเช่นต้นไผ่. (ป. ตจสาร ว่า ต้นไม้มีเปลือกเป็นแก่น).
กรับคู่
หมายถึงน. กรับชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้ไผ่ซีกหรือไม้แก่นเป็นคู่ สำหรับตีเป็นจังหวะในการฟ้อนรำขับร้อง.
ยอ
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Morinda citrifolia L. ในวงศ์ Rubiaceae แก่นและรากใช้ย้อมผ้า ผลและใบกินได้.
ไม้กำมะลอ
หมายถึงน. ไม้เนื้ออ่อนที่ไม่ใช่ไม้แก่น เช่น ไม้ฉำฉา ไม้จามจุรี; ไม้ดัดแบบหนึ่งที่มีหุ่นวนเวียนลงพื้นดินโดยไม่กลับหุ่นขึ้น.
มะริด
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Diospyros philippensis (Desr.) Gürke. ในวงศ์ Ebenaceae แก่นดำ ใช้ทำสิ่งของต่าง ๆ เช่น หีบ.
ยาหมู่
หมายถึงน. ยาที่ประกอบด้วยสิ่งต่าง ๆ ที่เป็นของแข็ง มีแก่นไม้ เขี้ยวงา กระดูก เป็นต้น ใช้ฝนกินแก้ร้อนในและผิดสำแลง.