ตัวกรองผลการค้นหา
เลอหล้า
หมายถึง(วรรณ) น. ผู้ครองโลก.
ปกรณัม
หมายถึง[ปะกะระนำ] น. ปกรณ์, เรื่อง, เช่น ปักษีปกรณัม. (ส. ปฺรกรณ; ป. ปกรณ).
สัปดปกรณ์,สัปดประกรณ์
หมายถึงน. พระอภิธรรม ๗ คัมภีร์. (ส. สปฺตปฺรกรณ).
หะแห้น
หมายถึง(วรรณ) ว. เสียงร้องของสัตว์ดังเช่นนั้น.
ปุรณะ
หมายถึง[ปุระนะ] ก. บูรณะ. (ส. ปูรณ).
บูรณ,บูรณ-,บูรณ์
หมายถึง[บูระนะ-, บูน] ว. เต็ม. (ป., ส. ปูรณ).
ปัจถรณ์
หมายถึง[ปัดจะถอน] (แบบ) น. บรรจถรณ์. (ป. ปจฺจตฺถรณ).
เลอลบ
หมายถึง(วรรณ) น. ผู้มีอำนาจเหนือผู้อื่น.
เชียรณ์
หมายถึงว. เก่า, แก่, ชำรุด, ยุ่ย, ย่อย, โบราณ. (แผลงมาจาก ชีรณ).
กระแตวับ
หมายถึง(วรรณ) ก. หน้าเป็น เช่น แต่ล้วนตัวตอแหลกระแตวับ. (อภัย).
วัณณะ
หมายถึง(แบบ) น. สี, ผิว; ชนิด, อย่าง. (ป.; ส. วรฺณ). (ดู วรรณ-, วรรณะ).
สู
หมายถึง(วรรณ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. (ตะเลงพ่าย).