ตัวกรองผลการค้นหา
ศรี
หมายถึง[สี] น. พลู. (ม.); (ราชา) หมากพลู เรียกว่า พระศรี.
หมายถึง[สี] (กลอน) น. ลักษณนามใช้แก่คน เช่น พระปิตุราชมาตุรงค์ทรงพระสรวล เห็นสมควรคู่ครองกันสองศรี. (อภัย).
ศรีสังคีต
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
สาวศรี
หมายถึง(กลอน) น. สาววัยรุ่น.
ชัยศรี
หมายถึง[ไชสี] น. ความสง่าผ่าเผยด้วยความชนะ (ใช้ประกอบกับชื่อต่าง ๆ ที่ถือว่าเป็นมงคล) เช่น พระขรรค์ชัยศรี นครชัยศรี.
บายศรีปากชาม
หมายถึงน. บายศรีตองที่จัดวางลงปากชาม.
แม่ศรี
หมายถึงน. ชื่อการละเล่นสมัยโบราณอย่างหนึ่ง โดยเชิญผีแม่ศรีมาเข้าทรงหญิงสาว หญิงสาวที่ถูกผีเข้าทรงจะรำได้อย่างสวยงาม นิยมเล่นในเทศกาลสงกรานต์.
สุพรรณศรี
หมายถึง[สุพันนะสี] (ราชา) น. กระโถนเล็ก, ใช้ว่า พระสุพรรณศรี.
กระลาศรี
หมายถึงน. ผู้หญิง เช่น รฦกกระลาศรี เสาวภาคย กูเออย. (กำสรวล).
โฉมศรี
หมายถึงน. รูปเป็นสง่า.
บทศรี
หมายถึง[บดทะ-] (กลอน) น. เท้า (ใช้แก่เจ้านาย).
พูดดีเป็นศรีแก่ปาก
หมายถึง(สำ) น. พูดดีเป็นที่นิยมชมชอบ.