ค้นเจอ 1,374 รายการ

วิจุรณ

หมายถึง[วิจุน] ว. ป่น, แหลกละเอียด, มักใช้ประกอบท้ายคำ จุรณ เป็น จุรณวิจุรณ, เขียนเป็น วิจุณ ก็มี. (ส. วิจูรฺณ; ป. วิจุณฺณ).

วิเศษณการก

หมายถึง[วิเสสะนะ-] (ไว) น. คำที่เรียงอยู่หลังบุรพบทที่ใช้เป็นบทเชื่อม เช่น รถของฉัน เขากินด้วยช้อนส้อม เขามาสู่บ้าน ถ้าละบุรพบทเสีย ก็อยู่ติดกับบทที่มันประกอบ เช่น รถฉัน เขากินช้อนส้อม เขามาบ้าน.

วิษณุ

หมายถึง[วิดสะนุ] น. พระนารายณ์. (ส.).

วิษณุมนตร์

หมายถึงน. มนตร์สรรเสริญพระนารายณ์, วิษณุเวท ก็ว่า.

วิษาณ

หมายถึงน. เขาสัตว์, งาช้าง. (ส.; ป. วิสาณ).

วีณา

หมายถึงน. พิณ. (ป., ส.).

เวณิ

หมายถึงน. ผมซึ่งถักปล่อยไว้. (ป., ส.).

เววัณณิยะ

หมายถึงน. ความเป็นผู้มีวรรณะต่างกันหรือต่างเพศกัน เช่นเพศบรรพชิตต่างกับเพศคฤหัสถ์. (ป.).

เวสสุวัณ

หมายถึงน. ท้าวเวสวัณ, ท้าวกุเวร ก็เรียก.

ไวยากรณ์

หมายถึงน. วิชาภาษาว่าด้วยรูปคำและระเบียบในการประกอบรูปคำให้เป็นประโยค. (ป. เวยฺยากรณ; ส. ไวยากรณ ว่า นักศึกษาไวยากรณ์, วฺยากรณ ว่า ตำราไวยากรณ์).

ไววรรณ

หมายถึงน. สีจาง, สีซีด. (ส. วิวรฺณ).

ศรวณีย์

หมายถึง[สะระวะนี] ว. พึงได้ยิน, ควรได้ยิน; น่าฟัง, น่าชม. (ส.; ป. สวนีย).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ