ตัวกรองผลการค้นหา
เถาวัลย์
หมายถึงน. พรรณไม้ที่เป็นเถา, พรรณไม้เลื้อย. (ป., ส. วลฺลิ, วลฺลี).
กะโลง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ลังไม้ฉำฉา, หีบไม้; (ถิ่น-พายัพ) โคลง.
ตะพด
หมายถึงน. ไม้ถืออย่างหนึ่งทำด้วยไม้รวกเป็นต้น ยาวประมาณ ๑ เมตร.
ยู
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ไม้ยุงปัดทำด้วยต้นขัดมอน เรียกว่า ไม้ยู.
ขวัด
หมายถึง[ขฺวัด] ก. ขวิด, กวัด, ขัด, เช่น แรดควายขวางขวัดอยู่. (ลอ).
คานขา
หมายถึงก. แทนชั่วคราว เป็นการแก้ขัดในการเล่นไพ่เป็นต้น, ขัดขา หรือ คันขา ก็ว่า.
โพล้ง
หมายถึง[โพฺล้ง] น. ชื่อเบี้ยชนิดหนึ่ง ตัวใหญ่ ใช้ขัดผ้า.
ลักสี
หมายถึงก. ทำสีหนึ่งซึ่งขัดกับอีกสีหนึ่งให้กลืนกันโดยเอาสีอื่นเข้ารวม.
จู้
หมายถึงน. เครื่องดักปลาไหลชนิดหนึ่ง สานด้วยไม้ไผ่ รูปคล้ายหม้อคอสูง มีงาแซงอยู่ริมก้น ห้อยเหยื่อไว้ภายใน, กระจู้ หรือ อีจู้ ก็มี.
ขี้กบ
หมายถึงน. เศษไม้ที่ออกมาด้วยการไสกบ.
ไก่ได้พลอย
หมายถึงการที่ได้ของมีค่ามาแต่ไม้รู้คุณค่าของสิ่งนั้น
กลางแจ้ง
หมายถึงน. นอกร่มไม้ชายคา.