ค้นเจอ 7,044 รายการ

เกียรติ,เกียรติ-,เกียรติ์

หมายถึง[เกียด, เกียดติ-, เกียน] น. ชื่อเสียง, ความยกย่องนับถือ, ความมีหน้ามีตา. (ส. กีรฺติ; ป. กิตฺติ ว่า คำเล่าลือ, คำสรรเสริญ).

สุ

หมายถึงคำอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า ดี งาม ง่าย สำหรับเติมข้างหน้าคำ เช่น สุคนธ์. (ป., ส.).

ทูษก

หมายถึง[ทู-สก] (แบบ) น. ผู้ประทุษร้าย. (ส.; ป. ทูสก).

กิตติ

หมายถึง[กิดติ] น. คำเล่าลือ, คำสรรเสริญ. (ป.).

ผิดวาจา

หมายถึงว. ไม่รักษาคำพูด, ผิดคำพูด ก็ว่า.

สต,สต-,สตะ,สตะ

หมายถึง[สะตะ-] น. ร้อย (๑๐๐). (ป.; ส. ศต).

อนุโยค

หมายถึงก. ซักถาม, ซักไซ้. ว. เรียกคำที่ผู้ถูกถามย้อนถามผู้ถามว่า คำอนุโยค. (ป., ส.).

สระ

หมายถึง[สฺระ] คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยคำ สะ ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สะท้อน เป็น สระท้อน.

โรษ

หมายถึงก. เคือง, แค้น. (ส.; ป. โรส).

ศวาสะ

หมายถึงน. การหายใจ, ลมหายใจ. (ส. ศฺวาส).

ปัสสาสะ

หมายถึงน. ลมหายใจออก. (ป.; ส. ปฺรศฺวาส).

ภุกตเศษ

หมายถึงน. เดน. (ส.; ป. ภุตฺตเสส).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ