ค้นเจอ 1,452 รายการ

ตอกหน้า

หมายถึง(ปาก) ก. ว่าใส่หน้าอย่างไม่ไว้หน้า.

นองหน้า

หมายถึงว. อาบหน้า (ใช้แก่นํ้าตา).

ยิ้มเจื่อน

หมายถึงก. ยิ้มวางหน้าไม่สนิท.

หน้ามุข

หมายถึงน. ส่วนของอาคารที่ยื่นเด่นออกมาทางหน้า.

หลบลี้หนีหน้า

หมายถึงก. หลีกหนีไปไม่ยอมให้พบหน้า.

กลับหน้ามือเป็นหลังมือ

หมายถึง(สำ) ก. เปลี่ยนแปลงหรือทำให้ผิดไปจากเดิมอย่างตรงกันข้าม, พลิกหน้ามือเป็นหลังมือ ก็ว่า.

แม่กระชังหน้าใหญ่

หมายถึง(สำ) น. ผู้ที่ชอบแสดงตัวออกหน้าเป็นหัวเรือใหญ่, มักพูดเข้าคู่กับ แม่หญิงแม่หญัง เป็น แม่หญิงแม่หญัง แม่กระชังหน้าใหญ่.

ไล่สี

หมายถึงก. เกลี่ยสีให้เสมอกันในการระบายสี ระบายสีให้เป็นไปตามลำดับของสีจากสีอ่อนไปหาแก่หรือจากสีแก่ไปหาอ่อน.

จั่น

หมายถึงน. ช่อดอกหมากหรือช่อดอกมะพร้าวเมื่อยังอ่อนอยู่.

ดีบัว

หมายถึงน. ต้นอ่อนซึ่งอยู่ในเม็ดบัว มีรสขม.

เปศลมัธย์

หมายถึง[-สะละมัด] ว. มีเอวอ่อน. (ส.).

มนทกานติ

หมายถึงน. “ผู้มีรัศมีอ่อน” คือ ดวงเดือน. (ส.).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ