ตัวกรองผลการค้นหา
อะลุ่มอล่วย,อะลุ้มอล่วย
หมายถึง[-อะหฺล่วย] ก. ปรองดองกัน, ผ่อนหนักผ่อนเบาให้แก่กัน.
โคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน
หมายถึง(สำ) น. ชายสูงอายุที่ชอบผู้หญิงรุ่นสาว.
หมากหน้าแก่,หมากหน้าฝาด
หมายถึงน. ผลหมากอย่างดี เมื่อผ่าสดจะเห็นว่ามีเนื้อมาก สีออกส้มหรือน้ำตาลแดง มีวุ้นน้อย หน้าหมากมียางเยิ้มเป็นมัน มีลายเส้นในเนื้อมาก รสฝาด.
ถึงแก่อนิจกรรม
หมายถึงก. ตาย (ใช้แก่พระยาพานทองหรือเทียบเท่า).
ลัดเนื้อ
หมายถึงว. ค่อยมีเนื้อมากขึ้น (ใช้แก่แผล), ค่อยอ้วนขึ้น.
เหวอะ,เหวอะหวะ
หมายถึง[เหฺวอะหฺวะ] ว. กว้างใหญ่และลึก (ใช้แก่แผล).
โหมกูณฑ์
หมายถึงน. พิธีพราหมณ์เกี่ยวแก่การบูชาไฟ. (ส.).
ทรงพระเครื่องใหญ่
หมายถึง(ราชา) ก. ตัดผม (ใช้แก่พระเจ้าแผ่นดิน).
ก้าวเฉียง
หมายถึงก. เดินเป็นฟันปลา (ใช้แก่การแล่นเรือ); โดยปริยายใช้แก่การพูดไม่ตรงหรือพูดเลี่ยง เช่น นงลักษณ์แกล้งกล่าวก้าวเฉียง. (อิเหนา).
ขม้ำ
หมายถึง[ขะมํ่า] ก. เอาปากงับกินเร็ว ๆ (ใช้แก่สุนัขเป็นต้น ถ้าใช้แก่คน ถือว่าเป็นคำไม่สุภาพ).
ตองตอย
หมายถึงว. ซอมซ่อ (มักใช้แก่การแต่งกาย), กรองกรอย ก็ว่า; (โบ) แคระ, ไม่สมประกอบ, ไม่สมบูรณ์, (ใช้แก่ต้นไม้ที่ไม่เจริญสมอายุ).
สมณสารูป
หมายถึงว. ที่สมควรแก่พระ (ใช้แก่กิริยามารยาทเป็นต้น). น. กิริยามารยาทเป็นต้นที่สมควรแก่สมณะ เช่น ภิกษุพูดจาควรมีสมณสารูป. (ป. สมณสารุปฺป).