ตัวกรองผลการค้นหา
อุปราช
หมายถึง[อุปะหฺราด, อุบปะหฺราด] (โบ) น. ผู้สำเร็จราชการต่างพระองค์ประจำภาคหนึ่ง ๆ ในอาณาจักร.
อุปจาร
หมายถึง[อุปะจาน] น. การเข้าใกล้, ที่ใกล้, บริเวณรอบ ๆ เช่น อุปจารวัด. (ป., ส.).
ราพณาสูร
หมายถึง[ราบพะนาสูน] (กลอน) น. ยักษ์. (ส. ราวณ + อสุร).
อุปโยค
หมายถึง[อุปะโยก, อุบปะโยก] น. การใช้สอย, การทำให้เกิดประโยชน์. (ป., ส.).
อุปาธยาย
หมายถึง[อุปาดทะยาย, อุบปาดทะยาย] น. อุปัชฌาย์. (ส.; ป. อุปชฺฌาย).
ขษณะ
หมายถึง[ขะสะหฺนะ] (โบ) น. ครู่, ครั้ง, คราว, เช่น ขษณะอัฒรติเวลา. (สมุทรโฆษ). (ส. กฺษณ; ป. ขณ).
อประมาณ,อัประมาณ
หมายถึง[อะปฺระ-, อับปฺระ-] ว. กำหนดจำนวนไม่ได้, จำกัดไม่ได้; น่าอับอาย เช่น ย่อยยับอัประมาณ. (ส.; ป. อปฺปมาณ).
รัสสระ
หมายถึง[รัดสะสะหฺระ] น. สระที่มีเสียงสั้น ในภาษาบาลีได้แก่ อ อิ อุ, ในภาษาสันสกฤตได้แก่ อ อิ อุ ฤ ฦ, ในภาษาไทยได้แก่ อ อิ อึ อุ เอะ แอะ โอะ เอาะ เออะ เอียะ เอือะ อัวะ ฤ ฦ อำ ใอ ไอ เอา. (ป.).
อุลปนะ
หมายถึง[อุนละปะ-] น. การกล่าวอ้าง, การเรียกร้อง. (ป. อุลฺลปน).
กรรบาสิก,กรรปาสิก
หมายถึง[กับบา-, กับปา-] (แบบ) ว. อันทอด้วยฝ้าย. (ส. การฺปาสิก; ป. กปฺปาสิก).
อุทริยะ
หมายถึง[อุทะริยะ] น. อาหารที่กินเข้าไปใหม่ ๆ. (ป. อุทริย; ส. อุทรฺย).
อุปราคา
หมายถึง[อุปะราคา, อุบปะราคา] น. การทำให้ดำ, การทำให้มีมลทิน, ในคำว่า จันทรุปราคา สุริยุปราคา.